به گزارش خبرگزاری بین الملل قرآن(ایکنا)، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» با حضور روح‌الله حجازی، کارگردان، مهدی داوری، تهیه‌کننده، ترانه علیدوستی، هنگامه قاضیانی و پیمان قاسم خانی(بازیگران)، علی طالب‌آبادی، نویسنده و سپیده عبدالوهاب تدوین‌گر ساعاتی پیش در برج میلاد برگزار شد.
در ابتدای این جلسه روح‌الله حجازی، کارگردان فیلم درباره کار اخیرش گفت: این فیلم سینمایی چون پیش از این در جشنواره‌های بین‌المللی حضور داشته، طبق آئین‌نامه نمی‌توانست در بخش مسابقه شرکت کند؛ این ویژگی در شرایطی است که زندگی مشترک آقای محمودی و بانو بیشترین اکران را در این جشنواره دارد.
وی درباره تک لوکشین فیلمش گفت: در زمان حال تعریف همیشگی سینما از بین رفته است و هر کس می‌خواهد تجربه‌هایی در هنر هفتم داشته باشد در این اوضاع من نیز سعی می‌کنم در کارهایم به برداشت‌های جدیدی دست یابم. درباره تک لوکیشن کارم باید بگویم که قصه اقتضاء چنین موقعیتی را می‌کرد؛ می‌خواستم مفهوم زندگی را به عین در فیلم جاری سازم.
این کارگردان ادامه داد: البته باید این نکته را متذکر شوم که لوکیشن در این فیلم دارای شخصیت بود؛ بدین معنا که بخشی از فضای قصه را لوکیشن فیلم تعریف می‌کرد، اما مطمئن باشید اگر فیلم احتیاج به فضای بیشتری داشت من فضاهای بیرونی برای کارم می‌گرفتم.
حجازی در پاسخ به این سؤال که آیا پیرو سبک و سیاق اصغر فرهادی است؟ تصریح کرد: من شخصا به سینمای اصغر فرهادی احترام می‌گذارم و حتی به سینمایش نیز علاقمند هستم اما این گفته را به هیچ وجه درست نمی‌دانم. من در فیلم‌های خود از کارهای این فیلمساز پیروی نمی‌کنم چون هر فیلمسازی که در حوزه اجتماعی کار می‌کند مسلما کارهایش با فیلمسازان این عرصه مشابهت‌های دارد.
در ادامه این نشست، داوری تهیه‌کننده فیلم نیز بیان کرد: فیلمنامه قوی و کارگردان خوب مرا تشویق به تهیه این کار کرد، چون می‌دانم این دو شرط از جمله شاخصه‌های اصلی یک فیلم خوب است. درباره اینکه چرا این فیلم را امسال اکران عمومی نکردم و آنرا را برای جشنواره نگه داشتم باید بگویم که دلیلش پتانسیل و انرژی نهفته در کاربود و می‌دانستم در جشنواره موفق می‌شود.
قاضیانی بازیگر این فیلم در مورد تجربه‌اش از بازی در فیلم گفت: لحظاتی که من با این فیلم گذراندم همانند یک زندگی بود به نحوی که بعد از اتمام فیلمبرداری برای گروه سخت بود که از یکدیگر جدا شوند. در ضمن کارگردان این کار توانسته بود از بازیگران بازی یک‌دستی بگیرد، چون تمرکز خود را تنها معطوف به یک بازیگر نکرده بود بلکه تمام بازیگران فیلم برایش یکسان بودند.
وی درباره نقشش در فیلم هم گفت: فیلمنامه خوب بزرگ‌ترین دلیلی بود که من بازی درزندگی مشترک آقای محمودی و بانو را پذیرفتند. همچنین تیم بازیگران فیلم انگیزه مرا با حضور در کار بیشتر کرد.
قاضیانی اضافه کرد: به عقیده من یک فیلم خوب باید فیلمنامه‌ای با ساختار منسجم داشته باشد چون اگر چنین شرایطی حاصل شد دیگر پروداکشن بزرگ یا کوچک داشتند دیگر اهمیتی ندارد.
ترانه علیدوستی دیگر بازیگر فیلم هم در سخنانی اظهار کرد: خیلی خوشحالم که بعد از یک سال و نیم این فیلم را با هم می‌بینیم؛ فیلمی که برای من هم یادآور لحظات خوبی بود، چون معتقد هستم یک گروه خوب و صمیمی است که می‌توانند کیفیت یک اثر سینمایی را تضمین کند.
وی یادآور شد: برای انتخاب نقش‌هایم سعی می‌کنم بر روی فیلمنامه تاکید ویژه‌ای داشته باشم تا کاری که انجام می‌دهم قابل دفاع باشد والا می‌توان به راحتی در سال فیلم‌های متعددی را تجربه کرد.
قاسم خانی دیگر بازیگر این فیلم نیز درباره کم کار بودنش در سینما گفت: بازیگری دغدغه اصلی من در سینما نیست؛ بنابراین تنها زمانی که یک کار را بپسندم و از آن نقش بسیار خوشم بیاید، حاضرم بازی در آن را قبول کنم. در خصوص این فیلم نیز چنین اتفاقی روی داد و من نقش را پسندیدم، همچنین حضور بازیگران خوب در این کار مرا بیشتر برای این همکاری تشویق کرد.
در انتهای این جلسه حجازی در پاسخ به این سؤال ایکنا که جایگاه اخلاقیات در این فیلم چه بوده است؟ خاطرنشان کرد: اخلاق با فرهنگ ایرانی پیوند خورده است؛ اخلاقی که بیشتر آموزه‌های خود را از باورهای دینی‌مان وام گرفته است. بنابراین من تا حدی که کار به صورت مستقیم به آموزه‌های ارزشی اشاره نداشته باشد، از مفاهیم مورد نظر در کارم بهره برده‌ام.