ابوالفضل جلیلی، کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره کیفیت سی‌و‌دومین جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: قبل از اینکه به جشنواره فیلم فجر بپردازم باید بگویم که در تمامی بخش‌های هنری ارزش‌ها کم رنگ شده‌اند و کمتر در آثار ما نشانی از معنویت و عرفان می‌بینیم. برای همین هم می‌بینیم که تنها پول و خوشگذرانی دغدغه اصلی ما شده است، البته این معضل در سینما به شکل جدی‌تر روی داده، اتفاقی که نشئت گرفته از سیاست‌های غلط دوره قبل است.
وی افزود: البته من بسیاری از فیلم‌های جشنواره را ندیدم، اما داستانشان را از مردم شنیده‌ام و همین مسئله کمک می‌کند تا بتوانم ارزیابی اجمالی از کارها داشته باشم. با این توضیح و با توجه به اظهارات مردم باید بگویم که آثار این دوره عمدتا کارهایی کسل کننده بودند که تماشایش از حوصله تماشاگران خارج بود.
این کارگردان در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: نکته تاسف برانگیز در این بحث این است که در نشست‌های خبری بعد از فیلم‌ها کمتر می‌دیدیم که فیلمسازان به ویژه آنهایی که ادعای مذهبی دارند، روی موضوعات دینی و معنوی بحث کنند، به نحوی که این تصور به وجود آمد که مضامین مد نظر در جشنواره فجر غریب واقع شده‌اند.
انتقاد با آگاهی باشد
کارگردان فیلم «حافظ» درباره مضمون تلخ برخی از فیلم‌های جشنواره گفت: این رویکرد به این دلیل در سینما به وجود آمد که به بهانه آزادی هر کسی این اجازه را پیدا کرد درباره موضوعات اجتماعی یا سیاسی اظهار نظر کند بدون اینکه در آن زمینه آگاهی لازم را داشته باشد، البته این اقدام نیز به معنای سلب کردن آزادی نیست، بلکه سخن صحیح گفتن است، هرچند این فضای تلخ و نامیدی کمی نشئت گرفته از فضای جامعه است که امیدواریم با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید این ضعف رفع شود.
جلیلی در نقدی دیگر از فیلم‌های جشنواره فجر تصریح کرد: بسیاری از فیلم‌های این دوره فاقد قصه بودند؛ اصلی که ستون اصلی سینماست، اما چون قصه گفتن دشوار است بسیاری از فیلمسازان از بیان آن عاجز هستند، البته اینکه چرا چنین فضایی به وجود آمده دلیلش این است هر کس به بهانه فیلمساز مؤلف بودن می‌خواهد نگارش فیلمنامه کارش را برعهده داشته باشد برای همین آثار معمولا از چارچوب‌های لازم بری هستند.
تقلید از «جدایی نادر از سیمین» امری رایج در سینمای امروز
وی درباره ساختار فیلم‌های جشنواره گفت: متاسفانه شکل و قالب بسیاری از فیلم‌ها سینمایی نیست و بیشتر آثار دوربین روی دست شده‌اند. تبی که بعد از «جدایی نادر از سیمین» در سینما حاکم شد و تنها تقلیدی بدون فکر است که نمی‌توان برای آن توجیحی منطقی پیدا کرد. درضمن این کارها تنها هدفشان موفقیت در جشنواره‌های خارجی است پس سعی می‌کنند از راه‌های آزموده شده به خواسته خود برسند. در این میان اگر فیلم‌شان خارج از قواعد سینما باشد برایشان فرقی نمی‌کند.
جلیلی در پاسخ به این سؤال که چرا در جشنواره سال‌های اخیر کمتر فیلمی با رویکرد انقلابی و دینی مشاهده می‌شود، گفت: پاسخ این پرسش را باید در رفتار مسئولان جستجو کرد، چون اعمالی که آنها انجام داده‌اند سبب بروز بی اعتمادی شده برای همین کمتر فیلمسازی از خود علاقه نشان می‌دهد تا در این زمینه قدم بردارد.
توهین برخی تماشاگران کاخ جشنواره به فیلمسازان
این کارگردان متذکر شد: زمانی که درباره جشنواره فجر سخن می‌گویم باید به رفتاری ناشایست که در این چند ساله بین تماشاگران باب شده اشاره کرد؛ اخلاق ناپسندی که بیشتر در کاخ جشنواره رواج دارد. این معضل نیز این است که هنگام تماشای برخی فیلم رفتارهای زشت که به معنای تمسخر است از سوی تماشاگران سر می‌زند، در صورتی که اگر ما از یک فیلم سینمایی خوشمان نیاید مختاریم که ان کار را تماشا نکنیم یا درباره آن نقد بنویسم، اما اجازه نداریم به فیلم توهین کنیم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: برای اینکه سینما مسیر دینی و ارزشی را پیش گیرد در ابتدا باید به فکر تربیت نیرو باشیم، چون تا زمانی که فیلمساز متعهد و معتقد وجود نداشته باشد، کارهای مورد نظر یا تولید نخواهد شد یا اگر ساخته شود آن اثار تاثیرگذاری لازم را به همراه نخواهد داشت.