به گزارش خبرگزاری بین‌‌المللی قرآن(ایکنا)، دهمین نشست تخصصی موزه عبرت با عنوان «نقش اهل قلم در نهضت امام خمینی(ره)» پیش از ظهر امروز، 7 اسفند با حضور اساتید و کارشناسان حوزه‌های مرتبط در موزه عبرت برگزار شد.
محمد رجبی‌دوانی، رئیس کتابخانه، مرکز اسناد و موزه مجلس شورای اسلامی در سخنانی که در این مراسم ایراد کرد به سالروز شهادت گروه «ابوذر» اشاره کرد و گفت: «ولی‌الله سیف» مغز متفکر این گروه بود. این افراد چنان ایمانی داشتند که برخی روحانیون برجسته در زندان پشت سر آنها نماز می‌خواندند.
افراد مذهبی برای اینکه «ریا» نشود، خاطرات خود را مکتوب نکرده‌اند
وی ادامه داد: این زندان‌ها خاطراتی را در خود به ثبت رسانده که یکی از هزار آنها نیز مکتوب نشده است و از میان همین آثار منتشر شده نیز بیشتر افرادی دست به ثبت خاطرات زده‌اند که غیرمذهبی هستند؛ چراکه ما مذهبی‌ها فکر می‌کنیم اگر از خاطرات خود بگوئیم «ریا» می‌شود، اما در واقع این ظلمی است که به نسل‌های بعد می‌کنیم. از سویی بیشتر افرادی که سکوت کرده‌اند همان اشخاصی هستند که رنج بیشتری کشیده‌اند.
رئیس کتابخانه، مرکز اسناد و موزه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه همین غفلت و کوتاهی باعث شده تا جنایات رژیم مغفول بماند، گفت: فرصت‌طلبان نیز از این موقعیت استفاده کرده‌اند و خاطرات خود را راست و دروغ منتشر می‌کنند. نباید فراموش کنیم که رسالت اهل قلم بسیار سنگین است و ما نسبت به این مردم و نسل جوانمان بدهکار هستیم.
وی ادامه داد: برخی دوستان نیز اظهار می‌کنند که می‌خواهند بنویسند، اما قابلیت نویسندگی ندارند و کار را به نویسنده‌ها واگذار کرده‌اند. اما سؤال اینجاست که مگر «مادر شاه»، «فرح»، «اشرف» و همه دیگرانی که کتاب خاطرات منتشر کرده‌اند، نویسنده هستند. اگر نویسنده بودند چرا در دورانی که حکومت در اختیارشان بود یک صفحه از آنها به چاپ نرسید.
ضرورت استفاده از ظرفیت جوانان
رجبی‌دوانی با بیان اینکه باید از ظرفیت جوانان تحصیل کرده در این حوزه استفاده شود، گفت: قدیمی‌ترین زندانی‌ها افراد مذهبی بودند، البته عده‌ای سرخورده از سیاست در قالب «چپ» و ... به مبارزه برخاستند، اما در مجموع غالب افراد را مذهبی‌ها تشکیل می‌دادند.
رئیس کتابخانه، مرکز اسناد و موزه مجلس شورای اسلامی با اشاره به این مطلب که بسیاری از آثار پرفروش دنیا، همین خاطرات زندانی‌ها است، عنوان کرد: این افراد بعد از اسارت، نویسنده شده‌اند و حتی نوبل ادبیات نیز دریافت کرده‌اند که نمونه آن را می‌توان در روسیه مشاهده کرد.
وی با تأکید بر اینکه قلم می‌تواند کاری کند که سلاح نمی‌تواند، اظهار کرد: در عصر معاصر، مبارزات قلمی و شعری را می‌توان در دوران رضاخان مشاهده کرد. در همین ایام «فرخی‌یزدی» شعری در آستانه نوروز سال ١٣١٨ و در زندان رضاخان سرود که بخشی از آن به این شرح است:
«سوگواران را مجال بازدید و دید نیست
بازگرد ای عید از زندان که ما را عید نیست
گفتن لفظ مبارک باد طوطی در قفس
شاهد آئینه دل داند که جز تقلید نیست
عید نوروزی که از بیداد ضحاکی عزاست
هر که شادی می‌کند از دوده جمشید نیست
وای بر شهری که در آن مزد مردان درست
از حکومت، غیر حبس و کشتن و تبعید نیست
بی گناهی گر به زندان مُرد با حال تباه
ظالم مظلوم‌کش هم تا ابد جاوید نیست
هر چه عریان‌تر شدم گردید با من گرم‌تر
هیچ یار مهربانی بهتر از خورشید نیست ...»
رجبی‌دوانی با بیان اینکه در همین دوران اشعار «نسیم شمال» را نیز داریم، اظهار کرد: در دین هم بلند‌ترین سلاح پیامبر(ص)، قرآن بود که کلام خداوند به شمار می‌آید. وقتی کلام اینقدر اهمیت دارد وظیفه ما است با قلم خودمان این بار رسالت را به مقصد برسانیم.
وی با اشاره به این موضوع که هر چه از انقلاب فاصله بگیریم، خاطرات و احساسات کاهش پیدا می‌کند، افزود: نکته اینجاست که چرا قیام امام‌حسین(ع) زنده ماند. قطعاً قلم است که باعث زنده نگه داشتن این قیام شده.
رئیس کتابخانه، مرکز اسناد و موزه مجلس شورای اسلامی ادامه داد: ائمه اطهار(ع) به شاعرانی که درباره واقعه کربلا شعر می‌سرودند، جایزه می‌دادند. همین مجالس روضه خود دلیل دیگری بر حفظ قیام عاشورا شده است. مگر شهادت دیگر ائمه(ع) نیست، پس چرا به اندازه واقعه‌ای که بر امام حسین(ع) گذشت جانسوز نشده است؛ چون درباره آنها به اندازه عاشورا مطلب نوشته نشده است.
رجبی‌دوانی همچنین به خاطراتی از دوران تصدی ریاست کتابخانه ملی و نمایندگی فرهنگی ایران در آلمان اشاره کرد و گفت: بیست و سه یا چهار سال قبل در ایران سالیانه حدود 6 یا 7 هزار عنوان کتاب منتشر می‌شد. طبق آماری که یونسکو منتشر کرد، این آمار در جهان چیزی حدود 7 صد هزار عنوان بود و بخش عمده‌ای از آن به کشورهای معدودی، محدود می‌شد.
وی ادامه داد: برای من سؤال بود که چطور در جهان این همه اثر تولید می‌شود که در آلمان به جواب این سؤال دست یافتم. متوجه شدم که بیشتر این آثار به رمان، داستان و قصه اختصاص دارد. بر این قرار که درباره هر موضوعی، تعداد زیادی اثر تولید می‌شد. مثلا برای رسوایی اخلاقی رئیس‌جمهوری اسبق آمریکا بلافاصله حدو 10 کتاب منتشر شد.
رئیس کتابخانه، مرکز اسناد و موزه مجلس شورای اسلامی گفت: در آلمان کوچه‌هایی به نام افراد بود، پس از سؤال متوجه شدم که این افراد یهودیانی هستند که در جریان جنگ جهانی یا در زندان بوده یا کشته شده‌اند و نکته عجیب آنجا بود که درباره هر کدام از آنها چند جلد کتاب نوشته شده بود.
وی با اشاره به جانفشانی‌های پیش و پس از انقلاب توسط مردم این مرز و بوم، افزود: دوستانی در حوزه هنری و بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس اقدام به ثبت خاطرات کرده‌اند، اما این روش آن روشی نیست که باید انجام شود.