کوروش زارعی، بازیگر و کارگردان تئاتر دینی، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به وضعیت نابسامان اقتصادی در چرخه تولید تئاتر اشاره کرد و گفت: واقعیت این است که فعالیت در عرصه تئاتر با توجه به این که همچنان از نظر تأمین منابع اعتباری وابسته به بودجه‌های دولتی است، نه برای هنرمند خوشایند است و نه برای دولت صرفه اقتصادی دارد؛ هر چند که توقع درآمدزایی در مورد تئاتر،چندان بجا نیست.
وی ادامه داد: با این وجود و با توجه به درصد ناچیزی که از بودجه فرهنگی و هنری سهم تئاتر و تولیدات آن می‌شود، نمی‌توان به رونق اقتصادی در این هنر امید داشت؛ چرا که با اجراهای محدودی که یک اثر نمایشی تولیدی دارد و با در نظر گرفتن ظرفیت ناچیز سالن‌های نمایشی، حتی اگر بلیط‌فروشی برای یک اثر نمایشی در بالاترین سطح خود نیز اتفاق بیفتد، باز هم نمی‌توان دل به گیشه خوش کرد و منتظر عواید مالی حاصل از آن بود.
در تولید تئاتر دینی، هزینه بالایی صرف دکور، دوخت لباس و دستمزد بازیگران می‌شود
زارعی تصریح کرد: این مقوله در مورد نمایش‌های دینی اجرا شده در صحنه‌های تئاتری، وضعیت بغرنج‌تری پیدا می‌کند و با وجود آن که طیف گسترده‌ای از مخاطبان به دیدن این گونه آثار می‌آیند، اما به دلیل هزینه‌های بالای تولید حاصل طراحی و اجرای دکور، دوخت لباس و دستمزد بازیگران باز این مبالغ کفاف مخارج را نمی‌دهد.
کارگردان نمایش دینی «راکب» گفت: از آن سو مشارکت نهادهای فرهنگی و هنری که حمایت از تولید آثار دینی را رسالتی برای خود می‌دانند نیز در این شرایط که با وضعیت نابسامان اقتصادی روبرو هستیم، به حداقل خود رسیده است و نتیجه اینکه یا تولیدات در این عرصه به پایین‌ترین میزان خود تنزل پیدا کرده و یا در صورت فعالیت هنرمندان دغدغه‌مند، به فرض نداشتن چشم‌داشت مالی از سوی هر کدام از آنها، تولیدات باکیفیتی را شاهد نیستیم و همه چیز آن به ویژه در مورد دکور و امکانات صحنه به حداقل سطح کیفی خود می‌رسد.
شرکت‌های تجاری و صنعتی به راحتی در باشگاه‌های ورزشی سرمایه‌گذاری می‌کنند
بازیگر فیلم سینمایی «رستاخیز» در ادامه گفت: پدیده‌ای در جامعه ما وجود دارد و آن هم بحث باشگاه‌های فرهنگی و ورزشی است که اغلب نمود آنها را در عرصه ورزش فوتبال شاهد هستیم؛ شرکت‌های مختلفی اعم از تجاری و صنعتی به دلیل هیاهو و جذابیتی که این ورزش دارد و البته برد تبلیغاتی و بازرگانی آن، سرمایه خیره‌کننده‌ای را به حمایت از این باشگاه‌ها اختصاص می‌دهند؛ ضمن اینکه اغلب این باشگاه‌های ورزشی از اعتبارات دولتی موجود در وزارت ورزش و جوانان نیز برخوردارند.
زارعی تأکید کرد: پرسش اینجاست که آیا سهم اوقات فراغت جوانان از این باشگاه‌های ورزشی تنها هیاهوی کاذب موجود در ورزشگاه‌ها به واسطه برد و باخت تیم‌های فوتبالی است که اغلب به صحنه‌های دون شأن نظام اخلاقی و اسلامی ما منجر می‌شود و آیا زمان آن فرانرسیده است که مسئولان به عبارت فرهنگی موجود در عنوان این باشگاه‌ها توجه کنند؟
اختصاص 2 تا 3 درصد از بودجه باشگاه‌های ورزشی به هنر، آن را متحول می‌کند
کارگردان نمایش «بانوی بی‌نشان» افزود: هر سال در باشگاه‌های ورزشی ارقام نجومی و میلیاردی حاصل جذب بازیکن‌های فوتبال و سایر موارد مشابه رد و بدل می‌شود؛ پس چرا بخشی کوچک از این سرمایه‌ها و هزینه‌های میلیاردی به کار فرهنگی مثلاً تولید تئاتر دینی و ارزشی که مخاطبان آنها نیز علاوه بر مردم عادی، فعالان ورزشی باشند اختصاص پیدا نمی‌کند که اگر تنها 2 یا 3 درصد از این بودجه صرف کار فرهنگی شود، به جرئت می‌توانم بگویم که ظرف یکی دو سال تحول عظیم در هر کدام از عرصه فرهنگی و هنری و به ویژه تئاتر را شاهد خواهیم بود.
وی در پایان گفت: دولت باید باشگاه‌های فرهنگی و ورزشی را ملزم به این کار کند و وزارت ورزش و جوانان و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تعامل سازنده فی مابین، حداقل به خاطر تحقق عبارت فرهنگی در عنوان باشگاه‌های ورزشی، درصد ناچیزی از این بودجه که قطعاً محسوس نیز نخواهد بود را باید برای برطرف ساختن معضل بودجه و مالی فرهنگ و هنر به این امر اختصاص دهند.