صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۱۳۸۶۳۵۰
تاریخ انتشار : ۲۱ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۶
سامان خلیلیان:

گروه هنر: عرصه‌های مختلف هنری در شرایط کنونی درگیر عزل و نصب و ابقای برخی مدیران قدیم و جدید است و بسیاری از جریانات جاری تئاتر کشور همچون جشنواره‌های تئاتر دینی در این فصل نقل و انتقالات مغفول واقع شده‌اند که باید تصمیمی عاجل برای آنها گرفته شود.

سامان خلیلیان، رئیس هیئت‌مدیره انجمن نمایشگران کانون تئاتر خیابانی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: پروسه عزل و نصب و ابقای مدیران هنری و از آن جمله مدیران عرصه هنرهای نمایشی متأسفانه به درازا کشیده است و نوعی انفعال و سستی را در جریان جاری تئاتر کشور شاهد هستیم.
وی گفت: این در شرایطی است که نباید چنین مسائلی ما را از جریان پویای تولید و اجراهای صحنه‌ای و خیابانی نمایشی غافل کند اما متأسفانه در عمل شاهد هستیم که دوستان مسئول به بهانه‌هایی همچون برگزاری جشنواره «تئاتر فجر»، برای پس از آن برنامه خاصی را دنبال نمی‌کنند و همگی منتظر هستند که سال آینده چه سرنوشتی رقم خواهد خورد.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: سال گذشته دو جشنواره «تئاتر رضوی» و «تئاتر صاحبدلان» به عنوان دو جریان مهم تئاتر دینی در فصل نقل و انتقالات مدیران و بروز برخی اختلاف‌نظرها، به فراموشی سپرده شد و انگار که برگزاری چنین جشنواره‌ای با وجود چشم انتظاری برخی از جامعه هنری از اهمیت زیادی برخوردار نیست.
خلیلیان تصریح کرد: این که آیا این جشنواره‌ها براساس بی‌تدبیری مدیران هنری در سال‌های گذشته پدیدار شدند نیز تلقی درستی نیست بالاخره جریانی شکل گرفته است و یکی پس از 9 دوره برگزاری و دیگر بعد از سه دوره برگزاری به پختگی رسیده‌اند و انتظاراتی را ایجاد کرده اند و نمی‌توان به طور کلی از آنها صرف‌نظر کرد.
وی با اشاره به این که حذف هیچ جریانی هنری به صلاح نبوده و به دور از تدبیر است گفت: مسئولان خوب است با تسریع روند سیاستگذاری و انتصاب و یا عزل مدیران، به دنبال راهکاری برای مانایی جشنواره‌ها و رویدادهای تئاتری باشند و مثلاً اگر توان برگزاری هر ساله این جشنواره‌ها را به دلیل مضیقه مالی ندارند، آنها را دوسالانه کنند.