مجید امرایی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: نامیده شدن یک روز به نام روز جهانی تئاتر به این دلیل است که جهانیان نسبت به مقوله تئاتر به عنوان پدیده‌ای سرنوشت‌ساز در ارتقای فرهنگی جامعه حساس شوند؛ این مناسبت تنها یک روز است و در همه جای دنیا در آن روز بیانیه و مقالاتی منتشر می‌شود که نخبگان تئاتری به بیان دغدغه‌های خود، مشکلات و چالش‌های پیش روی تئاتر و اولویت‌هایی که به منظور فراگیر شدن تئاتر در جوامع می‌پردازند.
وی ادامه داد: این مسئله تنها برای همسو کردن آراء و نظرات فعالان و مدیران تئاتری در سایه تعاملات به وجود آمده میان آنها رخ می‌دهد و هدف از آن بررسی این نکته است که برای ارتقای فرهنگ جامعه چه موضوعاتی را می‌توان از طریق هنرهای نمایشی مطرح کرد.
امرایی تصریح کرد: از آنجا که معمولاً جریان فرهنگی و هنری رخ داده در کشور ما مغایر با جریان جاری در دنیاست، جشن «اردیبهشت تئاتر» هر ساله در ایران با فاصله‌ای یک ماهه نسبت به آن چیزی که سراسر دنیا جشن می‌گیرند اتفاق می‌افتد که البته یک روز نیست بلکه یک هفته در تهران و به مدت یک ماه در سراسر استان‌های کشور برگزار می‌شود در حالی که هیچ خروجی و نتیجه مثبتی از آن حاصل نمی‌شود و عموماً هزینه‌ای صرف قابل توجهی صرف آن می‌شود که آن را می‌توان در راه برطرف کردن مشکلات زیربنایی تئاتر مصروف داشت.
این کارشناس تئاتر گفت: گسترش جشن‌های «اردیبهشت تئاتر» در سراسر کشور به این بهانه است که به تئاتر شهرستان‌ها توجه شود اما یک پرسش اینجا مطرح می‌شود که مگر در شهرستان‌ها تولیدات تئاتری هم وجود دارد و آیا در طول سال اصلاً به تئاتر شهرستان‌ها وقعی گذاشته می‌شود؟
وی با اشاره به این که برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر در ایران نیز باید مقارن با سایر کشورهای دنیا یعنی در 7 فروردین اتفاق بیفتد گفت: چه اشکالی دارد یکی از ایام تعطیل نوروز به این امر اختصاص یابد؛ برای یک روز برنامه‌ریزی کلی صورت گیرد و یا اگر قرار است این برنامه را در چند روز شاهد باشیم چرا به تئاتر ملی توجهی نمی‌کنیم و چرا تولیدات نمایشی برگرفته از سبک‌ها و شیوه‌های نمایشی ایرانی و اسلامی در دستور کار قرار نمی‌گیرد؟
مدیر اسبق دفتر تئاتر خیابانی در پایان گفت: امروز بیش از هر زمان دیگری به برگزاری کرسی‌های نظریه‌پردازی و کارگاه‌های آموزشی به منظور فراگیری نسل جوان در مورد موضوعات، ساختار و محتوای نمایش ملی نیازمندیم؛ امری که می‌توان از صرف هزینه‌های بیهوده پرهیز کرد و با تزریق آن در روندی تحول‌گرا، رشد و رونق تئاتر ملی و ارزشی را شاهد بود.