سید ضیاء هاشمی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه رویکردهای موجود در قبال سینمای دینی را نمی‌پسند، گفت: متأسفانه سینمای دینی در کشور ما وضعیت خوبی ندارد، زیرا برخی از سینماگرانی که در آن فعال هستند، این عرصه را محلی برای رسیدن به منافع خود قرار داده‌اند؛ به همین دلیل کیفیت آثار و تولیدات هم از استانداردهای لازم بهره نبرده است. جدا از بحث کیفی اعتقاد به مفهوم که شرطی اصلی برای تولیدات دینی است، در این تولیدات مشهود نیست.
وی افزود: گواه بارز فرصت‌طلبی در سینما، فیلم‌هایی هستند که در آن به زندگی روحانیت پرداخته می‌شود؛ آثاری که مشخص است تنها برای رسیدن به منافع شخصی تولید می‌شود و فیلمسازان کوچکترین اعتقادی به آن ندارند؛ البته فیلم‌هایی چون «زیر نور ماه» و «طلا و مس» در میان استثناهایی هستند که با اعتقاد عواملش ساخته شدهاند.
این تهیه‌کننده اضافه کرد: نبود اعتقاد در فیلم‌های دینی، تنها یک امر شخصی نیست که بخواهیم کارگردان را در داشتن آن مختار بدانیم، زیرا فیلمی که با اعتقاد و ایمان قبلی ساخته شود مخاطب را درگیر خود می‌کند. برای این گفته نیز مثالی روشن می‌زنم. فیلم سینمایی «الرساله» توانسته بعد از 4 دهه هنوز به عنوان کاری فاخر در سینمای جهان حضور داشته باشد. دلیل این امر نیز در وهله اول اعتقاد فیلمسازش به کارش است.
این تهیه‌کننده ادامه داد: نمی‌خواهم منکر توانایی فنی فیلم «الرساله» شوم، اما این فیلم سکانس‌های آنچنانی نداشت که بگوییم این مسائل دلایل استقبال از فیلم بوده، بلکه غنای فیلمنامه و شکل پرداختن به موضوع بوده که توانسته برای مخاطبانش جذابیت داشته باشد. در کشور ما نیز مثال‌های خوبی در این زمینه وجود دارد. «مختارنامه» یا «امام علی(ع)» کارهای هستند که به راحتی می‌توان ایمان و اعتقاد فیلمساز را در آن مشاهده کرد.
زمان طولانی فیلمبرداری در کارهای دینی توجیه‌پذیر نیست
وی در ادامه گفت: پرواضح است که مثلاً فیلمی که می‌خواهد زندگی حضرت رسول(ص) را تصویر کند، باید از بالاترین کیفیت بهرمند باشد؛ این کیفیت هم در معنا نمود پیدا می‌کند و هم در ساختار. اما تمام این توضیحات باید در شکل و استانداردهای خاص خود باشد، اما در کشور ما برای تولید فیلم‌هایی این‌چنینی (تاریخی – دینی) حتماً باید زمانی چندساله صرف شود؛ درصورتی که در هالیوود عظیم‌ترین فیلم‌ها، نهایتاً زمانی سه ماهه را صرف فیلمبرداری می‌کنند.
تهیه‌کننده فیلم «عروس» گفت: یک تصوراشتباه در سینمای ما این است که فیلم دینی حتماً باید کاری پرخرج باشد، در صورتی که این‌گونه نیست و فیلم کم خرج نیز می تواند کیفیت بالایی داشته باشد. گواه این ادعا نیز فیلم‌های بسیاری است که در این حوزه ساخته شدهاند، مانند «خیلی دور خیلی نزدیک».
وی در پایان به سازندگان فیلم‌های تاریخی ـ مذهبی پیشنهاد کرد: سینما ابزاری است که می‌تواند هم در خدمت نزدیکی ملت‌ها باشد و هم زمینه‌ساز اختلاف قرار گیرد؛ برای همین باید تلاش کرد تا در فیلم‌های دینی به‌ویژه آثاری که برای مخاطبان خارجی ساخته می‌شود، وحدت مسلمان را به عنوان اصلی مهم مورد توجه قرار گیرد.