سخت‌کوشی، انس با خداوند متعال و خدمت به خلق‌الله در زندگی همه شهدا دیده می‌شود. شهید محسن مهرنواز هم یکی از همین افراد است که با خودسازی در این مسیر گام برداشت و توانست مدرک لقاء‌الله بگیرد.
ویژگی‌های شهید مهرنواز
محسن در تحمل سختی‌ها زبانزد عام و خاص بود و برای رسیدن به اهدافش، چه بی‌خوابی‌ها و خستگی‌هایی را که به جان نمی‌خرید. هیچ‌گاه تظاهر نمی‌کرد و اگر عمل نیکی انجام می‌داد، عنوان نمی‌کرد و به روی خود نمی‌آورد تا عملش خالصانه باشد.
محسن مدت‌ها بود که مشتاق جبهه بود، اما ابتدای مراجعه برای ثبت نام، چون سنش کم بود، پذیرفته نشد و از طرف مسئولان پایگاه کارهای پشتیبانی به او محول می‌شد. علاقه‌ای به خودنمایی نداشت و ترجیح می‌داد کارهایش از دوستان و آشنایان مخفی بماند، تقوی و عبادتش نمود خارجی نداشت و خیلی از دوستانش نمی‌دانستند که او در بسیج کدام مسجد فعال است، یا نمی‌دانستند که ورزش رزمی کار می‌کند و مقید است در جلسات قرآن شرکت کند، که همه این موارد گویای اخلاص او بود.
برادر شهید درباره او می‌گوید: از همان سنین نوجوانی به فراگیری قرآن علاقه زیادی داشت و از دوران ابتدایی در هیئت‌ها و جلسات آموزش قرآن شرکت می‌کرد. او در کلاس‌های تجوید، قرائت، صوت و لحن زیر نظر اساتید برجسته‌ای مانند استاد غفاری و موسوی شرکت کرد و از قاریان خوش‌لحن قرآن بود.
علاقه به تعلیم قرآن
وی با اشاره به علاقه شهید مهرنواز به تعلیم دادن قرآن به دیگران افزود: محسن کلاس‌های متعددی در زمینه روخوانی و تجوید در مسجد دایر کرد. همچنین یکبار در زمستان سال 64 همراه با کاروان قاریان قرآن کریم، از طرفی بخش قرآن سازمان تبلیغات اسلامی، جهت تعلیم قرآن به یک پادگان آموزشی در جهبه اعزام شد و حدود 20 روز در لشکر 7 ولیعصر(عج) مشغول تعلیم قرآن به رزمندگان این لشکر شد.
وی در ادامه با اشاره به دیگر فعالیت‌های قرآنی شهید اظهار کرد: محسن در هفته بسیج سال 65، در مسابقات قرائت قرآن کریم شرکت کرد و رتبه اول را از میان تمامی شرکت کنندگان پایگاه ابوذر به خود اختصاص داد.
رفته رفته عشق و علاقه محسن برای رفتن به جبهه افزون‌تر می‌شد که بالاخره در 10 دی ماه سال 1365 برای آموزش به پادگان رفت. وی پس از گذراندن دوره آموزش با اعزام سراسری عازم نشد، چون آنها به منطقه جنگی نمی‌رفتند. پس از آنها جدا شد و با اعزام انفرادی به سوی جبهه‌های جنوب شتافت.
محسن پس از شرکت در مرحله تکمیلی عملیات کربلای 5 به مرخصی آمد، اما این بار محسن آن محسن قبلی نبود؛ عرصه دنیا برای او تنگ بود؛ چرا که وسعت روحش آن سوی جهان طبیعی را می‌نگریست؛ تمامی برخوردهایش حکایت از رفتن می‌کرد، رفتن حقیقی، رجعت به زندگی دوباره و نه مرگ.
رفتارهایش حکایت از رفتن می‌کرد
او پس از شهادت چند نفر از دوستانش و پس از آن که تحولی در درونش پیدا شده بود، دیگر نمی‌توانست دنیا را تحمل کند؛ این جاست که شعر «عاشقان را سر ژولیده به پیکر عجب است/ دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است» در وصف حال او صدق پیدا می‌کند.
یادگاری‌های محسن مهر نواز
محسن عکس‌های سال‌های قبل که در اردوهای بسیج و سفر به مشهد تهیه کرده بود در منزل گذاشت، همچنین برای آخرین بار برای میثاق با شهدا به بهشت گلگون‌کفنان حضرت زهرا(س) رفت و عکس تهیه کرد و به خانواده سپرد، همچنین دقایقی را قرآن تلاوت و در نوار ضبط کرد و آن را هم به عنوان یادگاری باقی گذاشت.
او پس از اتمام مرخصی 12 فروردین‌ماه سال 1366 با قلبی آکنده از عشق و معرفت دوباره به منطقه رفت و در عملیات کربلا 8 شرکت کرد و پیمانه ولایت را سرشار از عشق و محبت کرد و در 14 شعبان، مصادیق با 24 فروردین سال 1366 به شهادت رسید.
برگرفته از مجموعه سوره‌های سرخ