بعضی از چهره‌ها مهربانند و صمیمی، در همراهی با آنان می‌توان بدون پرداخت شهریه و برپایی کلاس، درس‌ها آموخت؛ اما حقیقت این است که ماهیت هر انسان، آن نیست که برایت آشکار می‌کند، بلکه آن چیزی است که نمی‌تواند آشکار کند. پس اگر می‌خواهی او را بشناسی، به گفته‌هایش گوش مسپار، بلکه به ناگفته‌هایش گوش فرا ده. سخندان و سخن فهم و سخن سنج/ غزل گو، قصه‌پردار و سخن گنج.
آیت‌الله سیدمحمدحسین حسینی هرندی در نظرگاه مردم از زمره این افراد بود. گذشت زمان و توسم ذاتی او دست در دست هم نهاده بود و از او معلمی سیار، کوهی از تجربه و قابل استفاده ساخته بود.
هم کلامی با او افقی نو بر مسائل را برایت می‌گشود و این باور را به فرد منتقل می‌کرد که فرای آنچه می‌اندیشی حقیقتی دیگر نیز هست. او آرام و باوقار بود و در حقیقت امر این بود که او درونی پرمحتوی و پرتلاطم داشت و گویا شاعر این بیت را برای اینان سروده است، هر آن کس ز حکمت برد توشه‌ای/ جهانی است بنشسته در گوشه‌ای.
او نه تنها برای ما مردم هرند معلمی بی‌محفل از تجربه‌ها و زیرکی‌ها بود، برای دستگاه دین و روحانیت دلسوز بود، که در تمام دوران‌های آسایش و سختی لحظه‌ای از وظیفه خود جدا نشد و کوشید سربازی وفادار برای احیا و ترویج عقاید حقه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) باشد.
گذری بر زندگی‌نامه
سیدمحمدحسین حسینی هرندی، فرزند سیدمحمدرضا(معروف به حاج‌آقا رضا هرندی) در سال 1315 (ه. ش) دراصفهان و در خانواده‌ای روحانی و مروج دین متولد شد.
وی از سن 12 سالگی وارد حوزه علمیه اصفهان شد و از محضر اساتیدی چون شیخ عباسعلی ادیب، شیخ احمد فیاض، شیخ محمد طبیب‌زاده، شیخ جلال‌الدین اژه‌ای و میرسیدحسن مدرس استفاده کرد.
وی پس از گذشت سه سال به شهر مقدس قم عزیمت کرد و از محضر آیات اعظام سیدمحمدرضا گلپایگانی، شیخ مرتضی حائری، محقق داماد، انصاری همدانی، سیدمحمدباقر سلطانی، علامه فانی، دهسرخی و بروجردی خوشه‌ها چید و به اصفهان مراجعت کرد و مدت دو سال نیز از محضر آیت‌الله سیدمحمدرضا خراسانی کسب فیض کرد و خود به احیا و ترویج عقاید حقه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) پرداخت.
سیدمحمدحسین حسینی هرندی در مدت حیات خود لحظه‌ای از خدمت به خلق خدا فروگذار نکرده، مساعدت به تجدید بنای قدس‌الحسین هرند، کمک به احداث بنای فاطمیه هرند، کمک به احداث سجادیه هرندی‌ها در مشهد مقدس را می‌توان از خدمات ایشان برشمرد.
سرانجام این عالم ربانی در روز چهارشنبه، 19 رجب‌المرجب سال 1432 (ه. ق) مصادف با اول تیرماه سال 1390 (ه. ش) در سن 75 سالگی به لقاء‌الله پیوست؛ روحش شاد یادش گرامی باد.