سیدمسعود اطیابی، کارگردان و تهیه‌کننده سینما، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره نقش سینما در پرداختن به گروه‌های تکفیری گفت: من به وجود آمدن گروه‌هایی چون داعش را نشئت گرفته از غفلت مسلمانان می‌دانم، چون با ساده‌انگاری محض متصوریم که اتفاقات مهمی در جهان غرب در حال روی دادن نیست و گروه‌هایی نظیر داعش نیز تنها به واسطه خودسری‌های برخی مسلمانان تندرو به وجود آمده‌ا‌ند. این وضعیت در حالی است که تمام این اقداماتی که هم اکنون شاهد آن هستیم، برنامه‌هایی است که از سوی سیاست‌مداران قدرت‌های استعماری هدایت می‌شود.
وی افزود: به نظر من تا زمانی‌که در این حوزه با غفلت رفتار شود، باید شاهد اتفاقات بدتری هم در جهان اسلام باشیم. نکته دیگر این‌که، این ساده‌انگاری در شرایطی است که عده‌ای فکر می‌کنند سخن گفتن یا کار کردن درباره گروه‌های تکفیری شعار است؛ در صورتی که خطر این گروهک‌ها را نباید ساده فرض کرد و همیشه باید آماده بود.
این فیلمساز متذکر شد: این نگاه‌های بی‌تفاوت در شرایطی است که رهبر معظم انقلاب بارها در سخنان خود درباره نقش و جایگاه فرهنگ در این حوزه تذکر داده‌اند، به ویژه در حوزه جنگ نرم سخنانی بسیاری به تفصیل فرموده‌اند. اما آنچه ما در عمل از سوی مسئولان می‌بینیم چیز دیگری است، منظورم این است که به جای پرداختن به موضوعات جهان اسلام، بیشتر دغدغه‌مان جشنواره‌های بین‌المللی است تا ببینیم با معرفی چه کاری قادریم جوایزی کسب کنیم.
وی با بیان این‌که در جریان‌های فرهنگی ما باید مهاجم باشیم و نه مدافع و منفعل گفت: تأسف اصلی من این است که معمولا ما در حوزه فرهنگ بیشتر مدافع هستیم، در صورتی که برای تأثیرگذاری باید در این حوزه نقش مهاجم را ایفا کرد. برای همین اگر ما از همین امروز هم بخواهیم به گروه‌های تکفیری بپردازیم، کمی دیر اقدام کرده‌ایم. نکته دیگر این‌که فیلم‌هایی هم ساخته شده‌اند که پیش از به وجود آمدند داعش به رواج این دست گروه‌ها توجه کرده‌اند، اما برخوردی که با این آثار شد عوامل این کار را بسیار آزرده کرد. برای نمونه فیلم «خاک و مرجان» گواه بارز این ادعا است.
این کارگردان در پایان خاطرنشان کرد: من در فیلم سینمایی «خاک و مرجان» به نحوه شکل‌گیری گروه‌های افراطی در افغانستان توجه داشتم، حتی نشان می‌دادم که چگونه این گروه‌ها می‌خواهند از مذهب به نفع سیاست‌های خود بهره ببرند، اما برخوردی که با این کار در اکران و بعد از آن شد، جلوی دیده شدن مطلوب این کار را گرفت. افسوس بیشتر من به این دلیل است که ما به جای معرفی کارهایی که در آن به مباحث جهان اسلام پرداخته می‌شود، فیلم‌هایی را روانه جشنواره‌های خارجی می‌کنیم که به نوعی مبلغ موضوعاتی هستند که آنها خواهان آن هستند.