اول مهر هر سال همین طور بود. بسم اللّهی می‌گفت و از زیر قرآن رد می‌شد. مادر قرآن را کمی پایین می‌آورد تا قد کودکانه او برسد. قرآن را با عجله می‌بوسید تا خود را به دیگر هم سن و سالان خود برساند که در میانه‌های کوچه، پر سر و صدا راه مدرسه را در پیش داشتند؛ اول مهر هر سال این روند تکرار می‌شد فقط کودک سال‌های پیش قد می‌کشید.
مادر که هنوز صدایش در خشت‌های دیوارهای خانه‌های کلنگی همان کوچه شاید بر جای مانده باشد، نگرانی‌های مادرانه خود را با جمله‌ای به آرامش کشاند: در پناه خدا باشی... و در پناه خدا ماند، ماند تا در کنار خدا و در پناه خدا و آغوش خدا باقی بماند. ماند تا پناه خدا، پناه ابدی او شود.
سال‌ها گذشت، مادر باز قرآن بالای سر او گرفت و منتظر ماند تا کودک سال‌های پیش که این روزها، مردانگی‌اش را با پوتین و لباس رزم به تصویر کشانده بود، دوباره راهی شود.
و باز دعای مادر پشت سرش باقی بماند، در پناه خدا باشی... رفت تا برای همیشه در پناه خدا باشد... مادر پشت سر او آب ریخت، نامش به کوچه برگشت...
امروز اول مهر است و باز همان خاطره رد شدن از زیر قرآن تکرار می‌شود. برای کودکانی که این روزها وارد ورطه جدیدی از زندگی می‌شوند.
برای نوجوانانی که پر شور و اشتیاق، در ماجرایی دیگر از زندگی سال تحصیلی جدید را آغاز می‌کنند اما این روزها چه قدر کودکان و نوجوانان و خانواده‌ها بر سنت عبور از زیر قرآن پایبند مانده‌اند؟ و چه فاصله‌ای است میان آن نسلی که کودکانه‌هایشان با سریع‌تر از زمان به مردانگی رساندند...
پسربچه‌هایی که امروز شاید خیلی‌ها مردان آینده این مرزو و بوم باشند و با سلاح قلم، علم، توان و استعداد و خلاقیت خود به دفاع از آرمان‌های انقلابی خواهند پرداخت، که مردان چند نسل پیش پایه‌های آن را بنا نهادند.
آیا این کودکان امروز و مردان فردا، این دختران امروز و مادران نسل بعد نیز مؤانست و مداومت انس با قرآن را درک کرده‌اند؟ آیا این‌ها نیز با بوسه بر قرآن، آغاز جدید خود را با مهر آیات قرآن همراه ساخته‌اند؟
آنانی که در پناه خدا به دستان جامعه سپرده می‌شوند تا بیاموزند، نه فقط در کلاس درس که در کلاس اجتماع، تا فراگیرند نه تنها سرفصل‌های تعریف‌شده، بلکه درس‌هایی که انسان بودن را برایشان معنا می‌کند.
دخترانی که اگر با باور‌های مادران چند نسل پیش از خود، باوران همان مادرانی که نسلی رزمنده و ایثاگر و آزاده پروراندند، راهی جامعه جدید خود شوند، مادرانی خواهند شد که نسل آینده را در دامان عفیف خود، نسلی انسان و انسان‌پرور سازند.
امروز اول مهر است و با امید به مهر پروردگار و تدبیر مسئولان فرهنگی و آموزشی کشور، به سوی آغاز دیگر خواهیم رفت. به سوی آغاز راهی دیگر در سالی دیگر که در آن میلیون‌ها پروراننده نسل آینده این کشور خواهند آموخت.
آموختن هر آنچه که نوجوانان همین مرز و بوم در سطحی آسمانی آن را طی 8 سال دفاع مقدس، آموختند و فارغ‌التحصل بسیار از صفات انسانی شدند.
همانانی که این روزها یادشان در کوچه خیابان‌های این شهر با نامی و تصویری و نمادی تکرار می‌شود؛ همانانی که شاید واژه واژه مردانگی‌شان را نمی‌توان در میان نمایشگاه‌های لحظه‌ای و مناسبتی جای داد؛ همانانی که رفتند تا در پناه خدا، مهری ماندگار در تحصیل زندگی‌شان به ثبت رسانند.
یادآور می‌شود، کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا از اردیبهشت‌ماه امسال فعالیت آزمایشی خود را آغاز کرده است.
*طاهره رفعت