چگونگی ارتباط داشتن با زن‌ها و دخترهای نامحرم در جامعه امروزی، يكی از معضلات امروز جوان‌ها است.
علت اين معضل در جامعه برای جوانان به خاطر اين است كه نه الگوی مناسبی در مورد آن ارائه شده و نه ديدگاه دين در مورد آن به خوبی مشخص و تبيين شده است. تازه، تندروی‌ها و كج‌روی‌های گروه‌ها و طبقات گوناگون در مرحله عمل هم به آن اضافه می‌شود.
اگر به سيره اميرالمؤمنين علی(ع) دقت شود می‌بينيم كه حضرت علی (ع) در سنين جوانی با زنان سالخورده اسلام سلام و احوالپرسی می‌كردند ولی با دختران و زنان جوان نه! حتی سلام هم نمی‌كردند. در حاليكه پيامبر(ص) در همان زمان با زنان و دختران هم سلام و احوالپرسی می‌كردند. چون زمانی كه علی (ع) 20 ساله و در عنفوان جوانی چنين عمل می‌كردند، پيامبر اكرم (ص) قريب 50 سال از عمر شريفشان می‌گذشت. بنابراين از آنجا كه احتمال پيش آمدن گناه دست كم برای طرف مقابل دور از ذهن نبود، علی (ع) اين تربيت شده مكتب پيامبر به عنوان يك جوان سعی داشت مسائل ارتباطی و حدود بين دختر و پسر يا به عبارتی زن و مرد را مراعات كنند. هر چند وجود نازنين آن حضرت مبرا و پاكيزه از هر گونه آلودگی بود.
از طرفی پيامبر(ص) سه دختر جوان به نام‌های زينب، ام كلثوم و فاطمه در خانه داشتند. حضرت علی (ع) با اينكه از كودكی به اين خانه رفت و آمد داشتند، اما در اين رفت و آمدها نهايت دقت را به عمل می‌آوردند. در حاليكه همين علی (ع) در دوران خلافتش، وقتی كه حدود 60 سال سن داشت و همسر شهيدی را نيازمند كمك ديد، به ياری او شتافت.
پس در ارتباط با افراد نامحرم، چيزی كه بيش از عوامل ديگر اهميت دارد نيت و انگيزه طرفين و از همه مهم‌تر عدم امكان وجود مفسده در اين ارتباط برای هر دو نفر است!
ياری رساندن به نيازمند و در طلب رضای خدا آن هم در حد ضرورت مطلوب است و ليكن اين سيره جدای از بهانه‌جويی برای آشنايی و استمتاعات و لذت‌جويی و هرگونه آلودگی ديگر است.
به راستی كه كسی چون حضرت علی (ع)، در سنين جوانی‌اش و در ريزترين حركات و رفتارهايش بهترين الگوی نسل جوان ماست.