به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه زنجان، آيت الله «سيد محمد حسينی زنجانی»، مدير حوزه علميه مسجد جامع زنجان و مفسر قرآن كريم روز پنجشنبه چهارم تيرماه در دارالقرآن كريم زنجان، در ادامه تفسير سوره «اعلی» گفت: انذار هشداری است كه نسبت به عاقبت يك كاری صادر می‌شود از اين رو خداوند پيامبران را برای تمام كردن حجت و آگاهی بخشی ميان اقوام فرستاد.
وی به آيه نهم سوره اعلی اشاره و اظهار كرد: در اين آيه می گويد شما تذكر بدهيد اگر مفيد واقع شود ولی اين آيه در نفی تذكر برای مواردی كه مفيد نيست نازل نشده است، بلكه می‌گويد تذكر برای بيان نتيجه عمل مفيد است و اين بدان معناست كه حتما تذكر سودمند واقع خواهد شد.
آيت الله حسينی معنای تذكر را ياد آوری دانسته و اذعان كرد: تذكر به هر نحوی ممكن است خواه با زبان باشد و خواه با قلب، خواه بعد از نسيان باشد و خواه در ادامه يادآوری.
مدير حوزه علميه مسجد جامع زنجان به بيان تفاوت بين ذكر و حفظ پرداخته و تصريح كرد: حفظ به اعتبار نگه داشتن و ذكر به اعتبار حاضر كردن در ذهن است.
وی ادامه داد: خداوند در نكات تربيتی قرآن انسان را به ياد آوری معاد فرا خوانده كه يكی از آثار اين يادآوری، آماده سازی انسان برای حضور در پيشگاه خداوند و موجب تغيير در ديدگاه انسان به زندگی مادی شده كه اين زمينه ها باعث خشنودی انسان از خداوند متعال است.
آيت الله حسينی شقاوت را به معنای سخت دلی دانسته و اضافه كرد: دلی را كه پند پذير و موعظه پذير نباشد شقی می گويند و امام علی(ع) در نهج البلاغه علت پند ناپذيری را خود خواهی افراد می‌داند و اين در مقابل تذكر كه موجب بيداری انسان است قرار دارد.
آيت الله حسينی رستگاری انسان را در سايه تزكيه دانسته و اذعان كرد: مراد از تزكيه، دوری و برائت انسان از كفر و معصيت و ياد آوری نام و ياد خداوند در نماز كه موجب پالايش درون می‌شود، است.
مدير حوزه علميه مسجد جامع زنجان ادامه داد: تزكيه در مقابل بندگی و بردگی دنيا قرار دارد با آنكه خداوند خود مؤمنان را به استفاده از نعمات و زيبايی‌های دنيا دعوت می‌كند ولی در مقابل اسير و دلبسته دنيا شدن را سرزنش كرده و منفور می‌داند چرا كه حقيقت دنيا آلودگی به معصيت‌هاست.
وی كبر و حسد را از اولين معصيت‌ها دانسته و خاطر نشان كرد: كبر و حسد اولين گناهانی است كه شيطان و فرزندان آدم در دنيا مرتكب شده و اكثر معصيت‌های ديگر از آنها سرچشمه می گيرند و موجب تعلق خاطر به دنيا شده كه خداوند انسان را از آن نهی می‌كند.
آيت الله حسينی به نزول صحف گوناگون و متعدد اشاره و تصريح كرد: صحيفه به معنای پوستی است كه بر روی آن نوشته شده باشد و به تمام كتب آسمانی هم صحف گفته می‌شود، كه طبق روايات 104 صحيفه كه از آن 10صحيفه به حضرت آدم(ع)، 50 صحيفه به شيف(ع)، 30 صحيفه به حضرت ادريس اولين كسی كه با قلم نوشته است، 10 صحيفه به حضرت ابراهيم(ع)، تورات به حضرت موسی(ع)، انجيل به حضرت عيسی(ع)، زبوربرای داوود(ع) و قرآن نيز برای پيامبر(ص) نازل شده است.
مدير حوزه علميه مسجد جامع زنجان به نقل از پيامبر(ص) عمده مطالب اين صحف را پند و اندرز بيان و خاطر نشان كرد: تمامی اين پند و اندرزها برای بيان اهميت زمان آمده است و انسان هوشمند آن است كه بتواند شرايط زمان را درك كرده و برنامه‌های زندگی را براساس اين شرايط پيگيری كند.