به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا) شعبه مركزی، پيام قرآن، آزادى از هر قيد و بند و عبوديتى، جز عبوديت خداوند متعال است قرآن، نيازها و غرايز را به صورت قانونمند و معقول به روش‌هاى صحيح راهنمایى و با هرعاملى كه به كرامت انسانی ضربه زند، مقابله كرده است. از جمله غرايز طبيعى انسان، خواسته جنسى اوست. برخى، با اين غريزه به افراط و بى‌بند و باری جنسى تن داده، عده‌اى راه تفريط و در دام رهبانيت مسيحى و هندويسم گرفتار شده‌اند.
قرآن برای نهادينه و قانونمند كردن اين رفتار جنسى، با دستور ازدواج تحت شرايط و قوانين، روشى معتدل و معقول جهت هدايت اين غريزه، به راه صحيح و درست، ارايه كرده است؛ بنابراين روابطى را برای اين تمايل پذيرفته كه بر اساس مسايل شرعى بوده و حدود الهى در آن رعايت شود، غير آن را حرام و ممنوع دانسته است.
دختر و پسر جوان نيز وقتى مى‌توانند با همديگر روابط داشته باشند كه تحت شرايط و ضوابط شرعى و قانونى باشد؛ از اين رو از رابطه پنهانی ميان مرد و زن نامحرم [به خصوص جوان] نهی می‌كند، قرآن پس از برشمردن زنانی كه ازدواج با آنها جايز است، در ادامه مى‌فرمايد: و «ازدواج بازنان گفته شده جايز است» به شرط آن كه مهريه آنان را بدهيد؛ در حالى‌كه خود پاكدامن باشيد نه زناكار و نه آن كه زنان را دوست پنهانى خود بگيريد و هر كس در ايمان خود شك كند قطعآ عملش تباه و در آخرت از زيانكاران است. «إذآ ءاتيتموهنّ أجورهن ّمحصنين غير مســفحين و لامتّخذى َّ أخدان و مَن يكفر بالايمــن فقد حبط عمله و هو فى الآخرة مِن الخــسرين » (مائده، 5) كلمه «اخدان» كه در آيه آمده، جمع «خدن» و در اصل به معناى دوست و رفيق است؛ امّا به طور معمولى به افرادى گفته مى‌شود كه با جنس مخالف خود ارتباط نامشروع و پنهانى برقرار مى‌سازند.
در جایى ديگر مى‌فرمايد: «با آنان [زنان] قول و قرار پنهانى مگذاريد؛ مگر آنكه سخنى پسنديده بگوييد» (بقره، 235) خداوند متعال، خطاب به همسران پيامبراكرم (ص) مى‌فرمايد: «به گونه‌اى هوس‌انگيز سخن نگوييد كه بيماردلان و شياطين در شما طمع كنند، و سخن شايسته بگوييد.»؛ (احزاب،32)، پس رابطه پنهانى ميان زن و مرد نامحرم حتى اگر در حد صحبت كردن باشد، بستری براى و سوسه شياطين است.
در نگاه كردن زن و مرد نامحرم به يكديگر سفارش به رعايت حيا و عفت و پاكدامنى؛ رعايت حفظ حجاب، نشان ندادن زينت‌ها به نامحرم (آيه 31 و 32 سوره نور) توجه مردان و زنان را به اين نكات جلب مى‌كند و مى‌فرمايد: «زن و مرد مؤمن بايد از نگاه به نامحرم بپرهيزند»؛ يعنى از مشاهده تمام آنچه نگاه به آنها حرام است، چشم برگيرند و بايد حيا، عفت و پاكدامنى خود را در همه زمينه‌ها حفظ كنند. به زنان مؤمن به‌خصوص مى‌فرمايد: «حجاب خود را، حتى در مورد زينت‌ها، حفظ كنند، و مقنعه خود را بر سينه خود افكنند [تا گردن و سينه با آن پوشانده شود]». در آيه 20 سوره مؤمن مى‌فرمايد:« او [خداوند] از خيانت چشم‌ها آگاه است و از آنچه در سينه‌ها پنهان است خبر دارد. اين نگاه كردن به نامحرم ممنوع شده است.»
در مورد راه رفتن مى‌فرمايد: «زنان نبايد هنگام راه رفتن پاهاى خود را چنان به زمين بكوبند كه صداى خلخال‌هايشان به گوش رسد». (نور، 32) اسلام اين قدر در مورد حفظ عفت عمومى حساس است و از عوامل ديگرى كه به آتش شهوت جوانان دامن مى‌زند، برحذرمى‌دارد. قرآن، در اين خصوص قضيه دختر حضرت شعيب(ع) را نقل مى‌كند؛ نتيجه اينكه زنان مسلمان نيز بايد در راه رفتن حيا داشته باشند. ابوالفتح رازى رواياتی را آورده مبنى بر اينكه دختر شعيب براى راهنمایى از پيش رو حركت مى‌كرد و موسى از پشت سرش و چون باد به لباس دختر مى‌وزيد ممكن بود بدنش ديده شود و حيا و عفت موسى اجازه نمى‌داد چنين شود، به دختر گفت: من از جلو مى‌روم. بر سر دوراهى‌ها و چند راهى‌ها مرا راهنمایى كن. معلوم مى‌شود مردان هم بايد در راه رفتن حيا داشته باشند.
قرآن در آيه 32 احزاب، به زنان پيامبر(ص) سفارش مى‌كند كه «شما نبايد با نامحرم طورى سخن بگوييد كه بيماردلان در شما طمع كنند؛ بلكه به هنگام سخن گفتن، جدى باشيد و به طور معمولى سخن بگوييد و هم‌چون زنان كم شخصيت كه با تعبيرات تحريك كننده سخن مى گويند، نباشيد. شما بايد به‌صورت شايسته‌اى كه مورد رضاى خدا و پيامبر و توأم باحق و عدالت است، حرف بزنيد زنان امت پيامبر هم به آن حضرت منسوب هستند و قطعآ اين احكام شامل آنها نيز مى‌شود.» زنان نبايد در معرض ديد مردان نامحرم قرار بگيرند.
هم‌چنين قرآن در مورد زنان پيامبر مى‌فرمايد: «شما در خانه‌هاى خود بمانيد، و هم‌چون جاهليت نخستين، در ميان جمعيت ظاهر نشويد و اندام و وسايل زينت خود را در معرض تماشاى ديگران قرار ندهيد». اين دستور قطعآ خطاب به همه زنان امت رسول‌الله است.
علاقه‌مندان برای مشاهده متن به پايگاه اينترنتی «از قرآن بپرس» به نشانیhttp://saeed623.persianblog.ir مراجعه كنند.