آشنايی با منابع در ردّ فرقه ی وهابيت (1)
ايجاد تفرقه ميان مسلمانان، تبليغ بر ضد مكتب اهل بيت(ع)، صدور فتاوی تكفيری، قتل و كشتار مسلمانان و شيعيان و... از جمله دلائلی است كه می طَلَبد، دانشمندان اسلامی و محقّقين كار آمد، آگاه و دل سوز با افشاگری و تبيين مبانی و افكار اسلامی ناب محمّدی(ص) كه در واقع همان مكتب نورانی اهل بيت(ع) می باشد، مبانی و ايدهای انحرافی و غلط فرق ضالّه از جمله وهابيت و سلفيت را برای مردم جهان به ويژه جوانان نا آگاه كه در معرض فريب و جذب هستند به وظيفه اسلامی ـ دينی خود عمل نمايند.
السَلفیّة الوهّابیّة؛ أفكارها الأساسية وجذورها التاريخية
تأليف: سیّد حسن السقّّاف
به قلم: حجت الاسلام عباس جعفری فراهانی
اشاره
ايجاد تفرقه ميان مسلمانان، تبليغ بر ضد مكتب اهل بيت(ع)، صدور فتاوی تكفيری، قتل و كشتار مسلمانان و شيعيان و... از جمله دلائلی است كه می طَلَبد، دانشمندان اسلامی و محقّقين كار آمد، آگاه و دل سوز با افشاگری و تبيين مبانی و افكار اسلامی ناب محمّدی(ص) كه در واقع همان مكتب نورانی اهل بيت(ع) می باشد، مبانی و ايدهای انحرافی و غلط فرق ضالّه از جمله وهابيت و سلفيت را برای مردم جهان به ويژه جوانان نا آگاه كه در معرض فريب و جذب هستند به وظيفه اسلامی ـ دينی خود عمل نمايند.
متأسفانه هم اكنون فرقه ی وهابيت و سلفيت در جهان مدعی تبليغ اسلام و قرآن شده وبا حمايت استكبار جهانی به ظلم وستم بر عليه عموم مسلملنان به ويژه شيعيان و طرف داران مكتب اهل بيت عصمت و طهارت(ع) روی آورده و با قتل و كشتار، چهره ی زشتی از اسلام را در ذهن و افكار عمومی مردم جهان به جای می گذارد. لذا با امكانات موجود (اينترنت، ماهواره و...) می بايست كارشناسان دل سوز وصاحب نظر با نگارش كتاب، مقاله، سخنرانی و... به مسئوليت تاريخی خود عمل نمايند.
اينجانب به سهم خود در سلسله نوشتارهايی به معرفی منابع و آثار خوب منتشر شده علمای سنّی و شيعی بر عليه فرقه ی وهابيت و سلفيت اقدام می كنم:
معرفی نويسنده و كتاب:
نام كتاب السلفية الوهابية؛ أفكارها الأساسية وجذورها التاريخية به قلم سيد حسن بن علی سقاف(از علما و نويسندگان اردنی) می باشد.
سيد حسن بن علی السقاف الشافعی اردنی(متولد1380 هـ.ق 1961م) از جمله شخصيت هايی هست كه با تحقيق و نگارش آثار خوب، بخشی از وظيفه ی خود را در روشن گری جهان اسلام عمل نموده است.
او در مقدمه كتاب می گويد: فرقی بين سلفيه و وهابيه نمی باشد و هر دو گروه دور روی يك سكّه هستند و از انديشه ها و ايده های مشترك و جامعی دارند. وهابی ها در دخل جزيرة العرب به وهابیِ حنبلی معروفند و در خارج آن به سلفيه يا سلفيه ی معاصر(پيروان ابن تيميه حنبلی كه اهل تجسيم می باشند) اطلاق می شود. در حالی كه همه سلفی های معاصر در شبه جزيره عربستانی(جزيرة العرب) از به كار بردن عنوان وهابيت برای خود دوری می كنند!.
در واقع وهابی های سلفی، پيرامون مذهب حنبلی هستند كه به عقيده تشبيه، تجسيم، و نَصب(دشمنانان علی بن ابی طالب عليه السلام) اتفاق نظر دارند. در حقيقت وهابيت از درون سلفيت زاه شده است و همين محمدبن عبدالوهاب(1111 هـ .ق ـ 1207 هـ .ق) كسی است كه افكار ابن تيميه ی حنبلی و قدمای مجسّمه را تبليغ كرد! همان حنابله ی سلفی كه مدعی سلفِ صالح بودند!.
سقاف در ادامه به تاريخ و ريشه های سلفيت و وهابيت می پردازد و ضمن تأكيد بر اينكه فرق بين سلفيه و وهابيه نمی باشد، تأكيد می كند: وهابيت در جزيرة العرب از پيروان احمد بن حنبل، ابن تيميه، ابن قیّم و هيئة كبار العلماء به رهبری بن باز، ألبانی، آل الشيخ، عُثيمين و... می باشند كه قائل به تشبيه، تجسيم و نَصب و حرمت توسّل، زيارت قبور و... هستند!.
سقاف در ادامه به ريشه يابی پيدايش عقيده سلفيت و وهابيت پرداخته و می گويد: عامل اصلی انحراف فكری اين گروه از مباحث توحيد، خداشناسی و تشبيه صفات خدا به انسان كه در احاديثی مانند: « انّ اللّه خلَق آدم علی صورته، رأيت ربّی فی أحسن صورةٍ»، «رأی ربّه فی المنام فی أحسن صورة شاباً موقّراً»! كه از جعليات و اسرائيليات می باشند و با صريحِ آياتی مانند: «ليس كمثله شیء[شوری:11] ـ ولم يكن له كفواً احدٌ[توحيد:5] ـ سبحان ربّك ربّ العزّة عمّا يصفون[صافات:180]». در تضاد و معارضه می باشند، آغاز كرد.
حسن بن علی سقّاف در ادامه، به ظهور حركت وهابيان به رهبری محمدبن عبدالوهاب اشاره می كند و می نويسد؛ احمد بن زينی دحلان كه در ابتدای كار محمدبن عبدالوهاب، در مدينه منوره مشغول تحصيل بوده می گويد: او با عقايدی مانند دعوت مردم به توحيدِ صحيح، دوری جستن از شرك، تركِ توسّل و طلبِ شفاعت، تركِ زيارت قبور و مردگان و ... كار خود را شروع كرد.
اين عقايد و افكار در حالی مطرح میشد كه پدر، برادر و بسياری از علمای حنبلی با سخنان او مخالف بودند!.
سقاف در بخش ديگری از كتاب اظهار میدارد: حركت وهابیهای سلفی در داخل و خارج سعودی به طرق و راه های زير افكار و ايدههای خود را تبليغ و گستردش داد.
1ـ اعزام مبلغين از طريق امامان جمعه و جماعات و گويندگان مذهبی با حقوق و برنامه منسجم و دقيق و از طريق فارغ التحصيلان (خِرّيجين) دانشكدهها و دانشگاه های اسلامی! در مدينه و مكه در داخل و خارج عربستان و ... .
2ـ تأسيس و راهاندازی مراكز و موسسات فرهنگی تبليغی در شهرهای مختلف جهان.
3ـ نشر كتب و مجلات مختلف كه حاوی افكار ابن تيميه، ابن قيم، محمدبن عبدالوهاب و حاميان افكار آن ها به زبانهای عربی و غير عربی و توزيع در كتابخانهها و كتابفروشیها، نمايشگاهها و ساير مراكز و مؤسسات خيريه وعام المنفعه مانند درمانگاهها ، بيمارستان و ... .
4ـ ايجاد ارتباط با شخصيتها و علمای اسلامی در كشورهايی مانند مصر، سوريه، اردن، كويت، امارات، قطر، افغانستان، ايران، عراق، تونس، مغرب، سودان و... .
5ـ آمادهسازی و توزيع لوح های فشرده وكاستهای حاوی مناظرات علمای وهابی با علمای رافضه(شيعه) و پخش و نشر افكار جدلی در اينترنت و تخريب مخالفان وهابيت با شيوههای غير اخلاقی و غير انسانی.
حسن بن علی سقاف در پايان كتاب میگويد: وهابیهای سلفی در بحث و مناظره و گفت و گو و يا كارهای ديگر بدون اهميت دادن به ديدگاهها و افكار و نظريات مخالفان خود، با شيوههای گوناگون مردم را از پيوستن و يا گوش دادن به سخن غير خود(مخالفان) بر حذر و ممنوع میكنند كه مهم ترين شيوهها عبارتند از:
1ـ قاعده ی هجر المبتدع(دوری از بدعت گذار)
در اين شيوه مطرح میكنند میبايست مردم از افكار مخالف وهابيت دوری كنند. بر انسان ها جايز نيست غير از كتب و سخنان علمای وهابی را گوش كنند و يا مطالعه كنند و يا با آن ها بنشينند و صحبت نمايند! هر گونه ارتباط و نشست و برخاست با بدعتگذاران و صلح و دوستی با آن ها حرام هست!.
در واقع اين ديدگاه، نشان از ضعفِ علمی و قدرت احتجاج و مناظره با مخالفان دارد. در حالی كه در قرآن شريف و سنت نبوی(ص) شنيدن قول و حرف ديگران و بحث و گفت و گو و جدال احسن لازم و ضروری است( فَبَشِّرْ عِبَادِی(١٧) الَّذِينَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الألْبَابِ(١٨) سورة الزمر).
در اين باره، كتابی هم با عنوان النفخة الذكية فی بيان أن الهجر بِدعة شِركية از سوی عبدالله بن صديق الغماری الحسنی منتشر شده است.
2 ـ رواج اتهامات دروغين بر مخالفان
در اين شيوه، وهابيان سلفی، تلاش می كنند مخالفان خود را به شرك، بدعت گذار، دشمن توحيد و سنت متهم نمايند و تا جايی پيش می روند كه از اتهام يهودی گری هم كوتاهی نمی كنند! چنان كه بزرگان و پييشينان آن ها، مخالفان خود را با عباراتی مانند: رافضه، كفار هستند!، رافضه كافرتر از يهود ونصاری هستند!، حنفيه، مانند دزدان هستند!، المرجئة مانند صابئين می باشند!، المرجئة، يهود اهل قبله هستند!. القدرية مجوس هستند! و... خطاب می كردند!.
3 ـ ترساندن، زدن، كشتن با ابزار و سلاح
در اين شيوه، رهبران وهابی با زدن و كشتی و حبس و... تلاش می كنند نگذارند سخن حق مخالفان آن ها به گوش مردم (طرف داران وهابيت) برسد كه در يمن، پاكستان، افغانستان عراق و... با انواع ابزار و آلات قتل كشتار، خون مخالفان را می ريزند و به آن مباهات می كنند!.
4 ـ تحريف كتب تراثی علمای مسلمان
علمای وهابی و سلفی برای اينكه نگذارند طرف داران آن ها سخنان صحيح علمای سنی را بشنوند ويا سخن صحيح علمای مخالف آن ها مانند پيروان اهل بيت(ع) و ساير مذاهب اسلامی را بشنوند، تلاش می كنند جملات نوشته شده در كتب را دست كاری و تغيير دهند. برای نمونه می توان به تحريف سخنان امام نووی در كتاب الأذكار... او اشاره كرد كه فصلی دارد در باب استحباب زيارت قبر پيامبر(ص)... .
سقاف می گويد: يكی از مراكز مهم تبليغ و ترويج افكار وهابيت سلفی، رابطة العالم الاسلامی و مراكز وابسته به آن در شهرهای سعودی و كشورهای ديگر می باشد كه تلاش بسيار گسترده ای در گسترش وهابيت ايفا می كند.
در پايان كتاب، اين دانشمند اردنی، راه های صحيح مبارزه با تفكر وهابی- سلفی را به شرح زير ارائه داده اند:
1 ـ نشر كتب و رسائل قوی كه ايده ها و افكار انحرافی وهابيت و سلفيت را با شيوه های درست بيان كند.
2 ـ نشر كتب و مجلاتی كه افكار صحيح دينی بر گرفته از قرآن و سنت نبوی(ص) را با شيوه ی منطقی و قابل فهم برای مخاطبين بيان كنند.
3 ـ راه اندازی و تأثير مراكز و مؤسسات فرهنگی كه طلاب و دانشجويان را با شيوه های صحيح آموزش دهند و بتوانند افكار و ديدگاه های انحرافی وهابيان را توضيح دهند.
4 ـ آماده سازی شرايط خوب رشد و پرورش خطباء و ائمه ی جمعه و جماعات برای هدايت عملی مردم مسلمان در كشورهای مختلف به طوری كه مردم با روش های رفتاری علمای درباری و وابسته به وهابيت فاصله بگيرند.
5. آموزش فارغ التحصيلان و اساتيد فاضل در سطح مدرس و دكتری در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی كه با آگاهی و منطق قابل فهم به مردم آگاهی دهند تا مسلمانان با افكار صحيح قرآنی و روايی و معارف اصيل اهل بيت(ع) آشنا شوند.
يادآوری می شود: كتاب مناقشة منهج الوهابية والسلفية فی العقيدة والتفكير؛ السلفية الوهابية؛ أفكارها الأساسية وجذورها التاريخية در 185 صفحه در قطع وزيری از سوی انتشارات در الإمام الرواس در لبنان منتشر شده است. ترجمه ی فارسی اين كتاب با عنوان سلفی گری وهابی؛ چالشی در انديشه های بنيادين و ريشه های تاريخی(ترجمه: حميدرضا آژير) از سوی بنياد پژوهش های آستان قدس رضوی به زبان فارسی چاپ شده و در اختيار علاقه مندان می باشد. مطالعه ی دقيق اين اثرِ علمی و آگاهی بخش را به همه ی دوست داران حق و حقيقت و شيفته گان مكتب نورانی اهل بيت(ع) توصيه می كنم.