محمدرضا عطایی‌فر، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: پیش از بحث در مورد جشنواره «تئاتر رضوی» باید به این نکته اشاره کنم که هنوز هدف از برگزاری بسیاری از جشنواره‌ها و رویدادهای تئاتری مشخص نیست.
وی گفت: اگر مراد و منظور از برگزاری جشنواره ترقی و اعتلای این هنر مردمی و فاخر است که این امر تنها در سایه حمایت از شرکت‌کنندگان در جشنواره‌ها محقق می‌شود نه اینکه پس از برگزاری جشنواره و مشخص شدن برگزیدگان و احیاناً تقدیر و تجلیل، آنها بدون برنامه به حال خود رها شوند.
عطایی‌فر تصریح کرد: کارگردان و عوامل تولید یک اثر نمایشی، کاری را به سرانجام می‌رسانند که روی صحنه اجرا شود تا همگان آن را ببینند و اگر قرار باشد اجرای صحنه آنها محدود به یکی دو نوبت در جشنواره شود که امری بی‌فاید‌ه است و بهتر است بودجه تخصیص یافته به آن، درجای دیگری هزینه شود.
کارگردان نمایش دفاع مقدسی «سایه سکوت» ادامه داد: آنچه که موجب ایجاد وقفه‌ای دوساله در برگزاری جشنواره «تئاتر رضوی» شد به ورطه تکرار افتادن آن و اینکه هیچ برنامه و چشم‌اندازی برای آن متصور نشدند بود، صرف اینکه تعدادی اثر نمایشی با پرداخت کمک‌هزینه ناچیز ماه‌ها کاری را تمرین و آماده اجرا کنند و بعد از اجرا در جشنواره هیچ برنامه‌ای برای استفاده مؤثر از قابلیت‌های آن نشود نه در شأن تئاتر است و نه در شأن موضوعی است که این جشنواره خود را مفتخر به پرداختن آن می‌داند.
وی با ابراز خرسندی از اعلام فراخوان دهمین جشنواره «تئاتر رضوی» و از سرگیری برنامه‌های این جشنواره گفت: این جشنواره پس از دو سال وقفه قطعاً جذابیت‌های خاص خود را برای علاقه‌مندان به مضامین رضوی خواهد داشت اما ناگفته نماند که اگر همچنان به همان شیوه سنتی اجرای یک جشنواره تئاتری خواسته باشد اصرار کند پس از برگزاری چند دوره، دومرتبه به ورطه تکرار خواهد افتاد و همه از آن دلزده خواهند شد.
برگزیده بیست و دومین جشنواره سراسری «تئاتر ماه» تأکید کرد: مضامین رضوی که استناد به احادیث منقول از آن امام همام می‌کند، شرح زندگی آن حضرت و بسیاری از مقاطع تاریخی معاصر با ایشان، بار دراماتیک قابل توجهی برای پرداختن داشته و دارند و باید بستر فراهم شود تا نویسندگان و کارگردانان تئاتر در این ساحت به پژوهشی دامنه‌دار پرداخته که ماحصل آن نگارش و تولید آثاری فاخر در حوزه تئاتر رضوی باشد.
وی در پایان گفت: قطعاً تا بر نیروهای خلاق و مستعد تئاتری که در زمینه‌های مختلف دینی و ارزشی صاحب ایده و نظر هستند واقف نشویم و از توان تخصصی آنها در موضوعاتی همچون فرهنگ رضوی نتوانیم استفاده کنیم، هیچگاه نخواهیم توانست این فرهنگ ناب را از راه دیپلماسی فرهنگی و در قالب آثار هنری از جمله تئاتر در سطح جهانی و برای علاقه‌مندان به آئین اسلامی عرضه کنیم.