صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۳۱۰۸۷۲
تاریخ انتشار : ۱۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۰:۰۳

گروه بین‌الملل: آیت‌الله شیخ محمد مهدی آصفی، نماینده رهبر معظم انقلاب اسلامی در عراق، صبح امروز، ۱۴ خردادماه، دعوت حق را لبیک گفت.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی «موسوعة العراق»، آیت‌الله شیخ محمد مهدی آصفی نماینده رهبر معظم انقلاب اسلامی در عراق، صبح امروز، 14 خردادماه، در شهر مقدس قم دارفانی را وداع گفت.
وی که از بیماری سرطان کبد رنج می برد، پس از ادای نماز صبح دعوت حق را لبیک گفت و به دیدار معبود خود شتافت.
پیکر این عالم ربانی فردا، 15 خردادماه، در قم مقدس تشییع خواهد شد و پیکر آیت‌الله آصفی بنا به وصیت وی در نجف اشرف به خاک سپرده خواهد شد.
زندگینامه آیت‌‏الله آصفی
آیت‌الله محمدمهدى آصفى در سال 1316 هجری شمسی در یک خانواده روحانى در نجف اشرف متولد شد.
پدر ایشان، مرحوم آیت‌‏الله شیخ على‏ محمد آصفى بروجردی(ره) از علما و فقهاى نجف بود. مادر وی دختر فقیه بزرگوار مرحوم آیت‌‏الله شیخ محمدتقى بروجردى است.
وی از دوران نوجوانى با حوزه علمیه ارتباط پیدا کرد و پس از گذراندن مقدمات دروس علوم دینى، وارد مقطع سطح حوزه علمیه شد و از استادان بنامى همچون آیات عظام شیخ مجتبى لنکرانى (درس فقه) شیخ صدرا بادکوبى (درس اصول)، سرابى (تفسیر)، شیخ محمدرضا مظفر (منطق)، شیخ عبدالمنعم فرتوسى (بلاغت و معانى و بیان) استفاده برد.
او همگام با دروس حوزوى، درس‌‏هاى دانشگاهى را تا مقطع فوق ‏لیسانس دانشگاه بغداد در رشته معارف اسلامى ادامه داد.
استادان گرانقدرى که او در مرحله عالى حوزه یعنى درس خارج از آنها بهره جست عبارتند از: آیات عظام میرزا باقر زنجانى، شیخ حسین حلّى، حکیم، امام خمینى و ابوالقاسم خویى (رحمة الله علیهم).
وى داراى تألیفات زیادى از جمله «ملکیة الارض فى الاسلام» است که در نجف نوشت و سى سال پیش آیت‏‌الله شیخ مرتضى آل‏ یاسین و آیت‌‏الله میرزا هاشم آملى با استناد به این کتاب، به وى اجازه اجتهاد دادند.