این یک واقعیت مسلم است. انسان گاهی نه تنها با دیگران بلکه با خودش هم لج می کند، غفلت می کند، موقعیت‌ها، زمان‌های مناسب و فرصت‌های مهم زندگیش را از دست می‌دهد. علی (ع) به همه انسان‌ها گوشزد کرده‌اند که فرصت‌ها همچون باد می‌گذرند.
بعد که فرصت‌ها را از دست داد، افسوس می‌خورد. فقط افسوس؛ یعنی کار سودمندی برای جبران اشتباهش نمی‌کند بلکه فقط افسوس می‌خورد و روح و روان خود را آزار می‌دهد.
رمضان هم یک فرصت مهم زندگیست. روزهای مهم این ماه، بهترین فرصت برای بیدار شدن، بیدار ماندن و ساختن زندگی درست است. البته اگر از این فرصت ها به درستی استفاده کنیم و به خودمان اجازه دهیم که راه درستی که به ما نشان داده شده را بپیماییم.
اگر عناد نکنیم، اگر با خودمان لج نکنیم، اگر تنبلی نکنیم و به خودمان اجازه دهیم که خوبی های این ماه بر ما وارد شود، یقیناً این ماه بهترین فرصت برای یک آغاز است. می توان با توبه همه چیز را از نو آغاز کرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ ولا تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الى الحَقّ المُبین؛ خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش وآسان کن راه مرا به سوى خیرهایش و محروم نکن ما را از پذیرفتن نیکی‌هایش اى راهنماى به سوى حـق آشکار» .