فاطمه عابدی، هنرمند غرفه پته دوزی بخش دانشجویی بیست و سومین نمایشگاه بین‌المللی قرآن در گفت وگو با خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، در مورد هنر پته بافی گفت: این هنر جزو صنایع دستی کرمان است که از دوران صفویه به یادگار مانده است و در حال فراموش شدن در میان خانواده هاست.
وی افزود: این هنر را گاهی افراد با پتینه و ترمه اشتباه می گیرند و امروز جای خود را به پارچه های سنگ کاری شده که از چین می آید عوض کرده است.
عابدی گفت: پته هنوز در کرمان کار می شود و زنان و دختران زیادی با آن زندگی خود را می چرخانند.
وی در مورد نیازمندی های این هنر گفت: برای این کار نیاز به پارچه مخصوصی داریم که به عنوان «عریض» یا «شال» شناخته می شود و از جنس پشم گوسفند است؛ همچنین نخ هایی که در آن استفاده می شود باید به وسیله رنگ طبیعی آماده شود؛ اما امروز برخی پارچه ها وارد بازار شده است که وقتی آن می کشیم، تار و پود آن حالت می گیرد و یا نخ های آن رنگ می دهد.
عابدی با بیان اینکه حضور این غرفه در بخش دبیرخانه دانشجویی برای یادآوری این هنر برای مردم است، گفت: در گذشته پته برای محصولاتی همچون جلد قرآن و جانمازی استفاده می شد اما امروز با توجه به زندگی نوین مردم سایر محصولات مانند رومیزی، تل، دستبند، جای جواهر، گلدان و کیف نیز تهیه می شود.
وی افزود: رنگ اصلی پته قرمز است اما به دلیل تنوع سلیقه مردم، امروز رنگ های شادی همچون سفید، آبی و سبز نیز در آن استفاده می شود.
عابدی خاطرنشان کرد: طرح هایی که در پته استفاده می شود بسیار محدود است و اکثرا گل های کوچکی هستند که در دوره صفویه «سروچه» به معنای درختچه های کوچک گفته می شد و امروز نیز همان طرح ها که از ذهن زنان و دختران آن دوره برآمده بود، استفاده می شود.
وی در مورد دلیل گرانی این محصول نیز گفت: مواد خام آن گران است قیمت برخی محصولات تا 750 هزار تومان نیز می رسد اما برای اینکه این محصول همچنان در یاد مردم بماند، محصولات کوچکتری برای زندگی های مدرن تهیه شده است تا تهیه آن برای عموم مردم آسان شود.
بنابراین گزارش، پته نوعی از رودوزی‌های کرمان است که بر روی زمینه ضخیم و پشمی به نام عریض کار می شود. هنرمندان پته دوز با کمک سوزن نقوشی ذهنی را به وسیله بخیه‌های نخی رنگین بر زمینه پارچه پشمی می‌نشانند.