مشکل از جایی آغاز می‌شود که ما فکر می‌کنیم دستورات اسلام از هم منفک و جداست و ربطی به هم ندارد. مثلاً روزه را عبادتی مستقل از سایر اعمال می‌دانیم و تأثیر اعمال بر هم را از یاد می‌بریم.
مثلاً تأثیر غیبت کردن بر روزه گرفتن، تأثیر نماز نخواندن بر روزه گرفتن، تأثیر نگاه‌های آلوده بر نماز و روزه، تأثیر غذایی که می‌خوریم (حلال یا حرام) بر روزه، تأثیر حسن خلق، مهربانی، اطعام، اکرام، صلخ ارحام و ... بر روزه. همین می‌شود که تمام عبادت کردن برخی‌ها منحصر می‌شود به گرسنگی و تشنگی کشیدن در ماه رمضان.
اما باز هم برای همین افراد هم جای امیدواری هست. یعنی نور ایمان هنوز کورسویی می‌زند باید امیدوار بود.
اما ای کاش نگاهمان را به اسلام و دستورات آن جامع‌تر و کامل‌تر می‌کردیم، آنوقت می‌شدیم یک انسان به معنی کامل کلمه انسان و آنوقت خدا از غفلت‌های کوچکمان و اشتباه‌های ناشی از سهو و غفلتمان می‌گذشت و چه زندگی شیرینی می‌شد تلاش کردن و موفق شدن برای رسیدن به خدا.
وقتی ما تلاش کنیم، خدا هم برای تشکر از تلاش‌های ما با ما برای بهتر شدنمان تلاش می‌کند، عیب‌هایمان را می‌‌پوشد و استغفارهایمان را بالا می‌برد، اما اگر بخواهیم و بد شویم آنوقت رهایمان می‌کند تا به تنهایی مسیر پلیدی را طی کنیم. خدایا تو شنوایی در قلب ما هنوز کورسویی از محبت تو هست، ما را ببخش.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین؛ خدایا قرار بده کوشش مرا در این ماه قدردانـى شده و گناه مرا در این ماه آمرزیده و کردارم را در آن مورد قبول و عیب مرا در آن پوشیده‌اى شنواترین شنوایان».
تذکر: سعی مشکور است یعنی سعی که سپاس الهی و تشکر را به همراه دارد؛ سعی مورد پذیرش قرار گرفته.