به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، غلامعلی افروز عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در نشست تخصصی آینده پژوهشی حجاب و عفاف که امروز، 22 تیرماه در دانشگاه تهران برگزار شد، عنوان کرد: بحث حجاب و عفاف بحث مهمی بوده و انتظار می‌رود با نگاه بنیادی به اساس و پایه‌های آن بنگریم و کلید‌واژه‌های مبتنی بر فطرت و خداجویی را در این راستا به کار ببریم.
وی با بیان اینکه عفاف و حجاب از حقوق طبیعی بشر به شمار رود عنوان کرد: همانگونه که نماز از حقوق طبیعی و عالی ترین جلوه بشر در تعبد به شمار می‌رود و مظهر شکوفایی انسان است حجاب و عفاف نیز این گونه است، انسان فطرتا خداجو بوده و پوشیدگی را دوست دارد.
هرچه انسان خداجوتر باشد زودتر به حجاب می‌رسد
افروز تصریح کرد: کنجکاوی خمیر مایه خداجویی است که اگر در مسیر حیرت انسان به کار افتد بی شک فرد خداجوتر شده و زودتر به نماز می رسد و این حق را بر خود واجب می‌گذارد، انسان که به چنین مرحله‌ای رسید عفت و حجاب را هم به عنوان یک حق بر می‌گزیند.
وی افزود: اگر کنجکاوی و حیرت در مسیر درستی هدایت شود قطعا می‌تواند منشأ خیر بزرگی برای افراد باشد، پیامبر(ص) همواره می فرمود: « خدایا تحیر مرا در برابر هستی بیشتر کن» این تحیر خداجویی را و در نتیجه خدا شناسی در پی خواهد داشت.
استاد روانشناسی دانشگاه تهران تأکید کرد: اگر عفاف و حجاب را به عنوان حق طبیعی انسان برای مراحل رشد و شخصیتش در نظر بگیریم و او را از این منظر آگاهی بخشیم آنگاه انسان‌ها گرایش بیشتر برای اختیار کردن این حق طبیعی پیدا می‌کنند.
ارتباط مستقیم رشد شخصیت و پوشیدگی
وی با بیان اینکه اگر در تمامی کشورهای جهان بنگریم می بینیم هر چه افراد از لحاظ شخصیتی رشد یافته‌تر باشند پوشیده‌تر هستند عنوان کرد: در کشورهای غربی مانند آمریکا یا ایتالیا و آلمان و حتی ایران پیش از انقلاب می بینیم اساتید دانشگاه‌ها، پزشکان و معلمان به دلیل رشد شخصیتی پوشیده‌تر هستند هم چنین باید تأکید کرد که احساس ارزشمندی و عزت نفس در حجاب بانوان مؤثر است.
افروز بیان کرد: برای بحث حجاب و عفاف چاره نداریم جز اینکه به نقش خانواده برگردیم، خانواده نهاد آفرین بوده و برای اینکه موضوع حجاب و عفاف در میان آن نهادینه شود باید آنها را مورد آموزش قرار دهیم.
وی ادامه داد: ارزش‌ها بستر اصلی پدیده‌های رفتاری است حجاب و عفاف یک رفتار بوده که مؤلفه‌های نخستین آن در خانواده شکل می‌گیرد.
خانواده گریزی گرایش‌های مذهبی را کمرنگ می‌کند
وی با تأکید بر نقش استحکام بنیان‌های خانواده بر رفتارهای فرزندان گفت: اگر پیوندهای عاطفی در خانواده‌ها از بین برود و خلاء به وجود آید، از سوی دیگر به جای واژه‌های عاطفی دستورات انظباطی را در خانواده به کار گیریم به تدریج حس خانواده گریزی در میان فرزندان به وجود آمده و گرایش‌های مذهبی نیز کمرنگ می‌شوند.
وی اضافه کرد: باید کاری کرد که نخست پیوندهای عاطفی در میان خانواده بیشتر شود، به جای خانواده گریزی به خانواده دوستی تأکید کنیم، تا هم گرایش‌های مذهبی تقویت شوند و هم رفتارهای متعادل اجتماعی رشد یابند این مسئله به دنبال خود عفاف و حجاب را هم مطرح می‌کند.
افروز خاطر نشان کرد: حجاب و عفاف با رفتارهای تحکمی در میان فرزندان پیش نمی‌رود بلکه باید کاری کرد که نیاز به پوشیدگی در میان آنها احساس شود، حجاب و عفاف امری فطری است که خانواده باید آن را جهت داده و برای فرزندان احساس ارزشمندی به وجود آورند تا از این طریق مصونیت اجتماعی آنها را افزایش دهند.