فقط تصور کنید که یک دوربین مداربسته بسیار قوی هر لحظه بالای سر شما در حال فیلم برداری از رفتار، کردار، گفتار و اعمال شماست. چنین تصوری چه حسی به شما می دهد؟ اگر احساس کنید فردی که در حال فیلم برداری از شماست نسبت به شما سوء نیت دارد و ممکن است خطاهای شما را علنی کند چه حسی پیدا می کنید؟
اما اگر بدانید کسی که با دقت هر لحظه در حال مشاهده اعمال و رفتار شماست، فردی مهربان است که با نظاره کردن به شما در حال مراقبت از شماست چه حسی پیدا می‌کنید؟ اگر بدانید حتی اگر مرتکب اشتباه شوید هم آن فرد هرگز اشتباهات شما را افشا نخواهد کرد چه؟
اگر یک احساس دوطرفه قوی بین فردی که در حال دیدن همه اعمال شماست و شما وجود داشته باشد و شما بدانید که با هر عمل زشتی فردی که دوستش دارید و دوستتان دارد از شما می‌رنجد و اندوهگین می‌شود، چقدر برای خطا نکردن در زندگی تلاش می‌کنید.
واقعیت این است؛ واقعیتی فراموش شده که خدا هر لحظه حاضر و ناظر اعمال ماست اما ما را دوست دارد، خطاهای ما را می‌پوشاند و از گناهانمان اندوهگین می‌شود. خدا ما را با لطفش احاطه کرده است البته اگر توفیق چنین لطفی را از خود نگیریم. اگر تیرگی‌های دلمان را پاک کنیم و نگاه همان را آسمانی آنوقت خود را در هر نبضی که در وجود ما می تپد احساس خواهیم کرد. او مهربان است.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَةِ وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَةِ وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین؛ خدایا بپوشان در آن با مهر و رحمت و روزى کن مرا در آن توفیق و خوددارى و پاک کن دلم را از تیرگیها و گرفتگى‌هاى تهمت اى مهربان به بندگان با ایمان خود.