کاوه مهدوی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: جشنواره «تئاتر مقاومت» یکی از مهمترین رویدادهای تئاتری کشور است که با توجه به حساسیت موضوعی که دارد باید با تجهیز امکانات در سطحی عالی و مشارکت حداکثری فعالان تئاتری برگزار شود.
وی ادامه داد: اساساً یکی از کارکردهای جشنواره پویایی و نشاطی است که برای گروهی از فعالان هر عرصه فرهنگی و هنری پدید می‌آورد؛ چند روز گردهمایی هنری در مکانی خاص که ثمرات مثبتی نیز در پی دارد و هنرمندان که اینجا مقصود فعالان تئاتری هستند از نزدیک در جریان آخرین تجارب و دستاوردهای هنر تئاتر قرار می‌گیرند.
برگزیده چهاردهمین جشنواره «تئاتر مقاومت» تصریح کرد: همین که شاهد برگزاری جشنواره «تئاتر مقاومت» در سال جاری هستیم با توجه به مشکلات به وجود آمده در زمینه اقتصادی، فرهنگی و کسری بودجه جای خرسندی و امیدواری دارد و از دوستان مسئول در بنیاد فرهنگی روایت و انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس که همگی از جمله افراد دغدغه‌مند هستند باید تشکر کرد که چراغ این جشنواره را حتی با اعمال تغییر در شیوه اجرایی روشن گذاشتند.
بازیگر نمایش «من که دا نیستم» در ادامه گفت: با این وجود همچنان نقدی بر این شیوه اجرایی جشنواره وارد است و آن اینکه با چنین رویکردی و البته با توجه به تعریفی که ما از جشنواره سراغ داریم، دیگر شاهد آن پویایی و مراوده فرهنگی حاصل از برگزاری شیوه معمول جشنواره‌ای نیستیم که این رویکرد در درازمدت بر کیفیت جشنواره اثرات نامطلوبی خواهد گذاشت.
کارگردان نمایش رضوی «دونه کفترام نذریه» افزود: تئاتر هنری پرهزینه است و تئاتری که بخواهد به موضوع مهمی همچون انقلاب اسلامی و دفاع مقدس بپردازد نیازمند مطالعه و تحقیق و طی کردن پروسه‌ای است که به این مقوله از دیدگاهی متفاوت و نو نگاه کند.
وی تأکید کرد: با چنین فرضی با توجه به گستردگی و اهمیت موضوع نمی‌توان توقع داشت که تنها انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس قادر باشد از عهده برگزاری این جشنواره و حمایت از گروه‌های نمایشی برآید و نیازمند است که سایر نهادهای متولی و داعیه‌دار امر مهمی همچون فرهنگ انقلاب و دفاع مقدس وارد عمل شوند.
بازیگر فیلم سینمایی «خداحافظ رفیق» گفت: به شخصه در مورد نمایش «پوتین‌ها» که برگزیده دور قبلی جشنواره بود باید بگویم که اگر نبود حمایت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس ولو به اندازه تعداد معدودی که پس از جشنواره به این نمایش اجرای عمومی داده شد تصور می‌کنم دیگر برای گروه‌های نمایشی همچون ما که دغدغه فعالیت در این موضوع خاص را دارند انگیزه برای ادامه کار باقی نمی‌ماند.
وی در پایان بیان کرد: امیدوارم شرایطی فراهم شود که با حمایت همه‌جانبه همه دستگاه‌های فرهنگی نه تنها به جای دوسالانه برگزار شدن جشنواره «تئاتر مقاومت» شاهد برگزاری سالانه آن باشیم، بلکه این جشنواره از دوره‌های آتی به روال همیشگی خود به ویژه دوره‌های ابتدایی برگزاری که شاهد تولید آثاری تازه در این عرصه بود و این خود حرکتی رو به جلو در زمینه تئاتر ارزشی و انقلابی محسوب می‌شد با حضور حداکثری هنرمندان متعهد بازگردد.