به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، 6 مهر مصادف با 14 ذی‌الحجه روز بخشیدن فدک به حضرت زهرا(س) توسط پدرش حضرت محمد(ص) است؛ همان ارثی که ما از پدر و مادرهایمان می‌گیریم.
حق هر کسی است که از پدر مادرش ارث ببرد و کسی هم حقی ندارد این ارث را به زور از دست کسی بگیرد. چرا در زمان حضرت زهرا(س) حاکمانی پیدا شدند و خواستند به زور فدک را از حضرت بگیرند؟ در صورتی که حضرت زهرا(س) جواب آنها را داده و می‌فرماید: چه طور می‌شود شما از پدرتان ارث ببرید و من از پدرم ارث نبرم.
قول دیگر در مورد بخشیدن فدک 15 رجب است، پس از فتح خیبر در سال هفتم هجرت، حدود چهار سال قبل از شهادت پیامبر(ص) جبرئیل نازل شد و دستور فتح فدک توسط پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) را آورد.
بعد از این ماجرا جبرئیل نازل شد و آیه 26 سوره اسراء «وآت ذا القربی حقه؛ حق خویشان را به آنها بده» نازل شد. پیامبر(ص) پرسید: منظور چه کسانی هستند و این حق کدام است؟ جبرئیل از طرف خداوند عرضه داشت، فدک را به فاطمه(س) عطا کن.
در آمد فدک را سالیانه از هفتاد هزار سکه طلا تا صد و بیست هزار سکه نوشته‌اند. هرسال چشمان بسیاری از نیازمندان منتظر سر رسیدن در آمد فدک بود.
بعد از رحلت پیامبر(ص) مأموران ابوبکر به دستور او نماینده حضرت صدیقه(س) را از فدک خارج کردند و ملک آن را غصب نمودند و درآمد آن را به طور کامل برای مخارج حکومت خود صرف کردند. حضرت صدیقه(س) همان نوشته و سند فدک را که پیامبر(ص) به امیرالمؤمنین(ع) فرمودند و آن حضرت ثبت کرد، عینا نزد ابوبکر آورد ولی ابوبکر نه سند را قبول کرد و نه شاهدان را.
بعد از 15 روز که از شهادت پیامبر(ص) گذشته بود، حضرت صدیقه شهیده(س) همراه با جمعی از زنان بنی‌هاشم به مسجد تشریف بردند و خطبه‌ای ایراد فرمودند، که دریایی از معارف، حقایق بلاغت و فصاحت و شرایع اسلامی در آن است.
ابوبکر نامه‌ای دال بر باز گرداندن آن به حضرت نوشت، ولی هنگامی که فاطمه زهرا(س) آن سند را در دست داشت و به منزل باز می‌گشت با خلیفه دوم روبرو شد و او نوشته ابوبکر را با جسارت به ساحت ملکوتی حضرت از او گرفت.
علیرضا برومند