باز عطر محرم در کوچه پس‌کوچه‌ها استشمام می‌شود، باز در خانه‌هایمان لباس مشکی‌های اتو شده را بیرون می‌آوریم، آخر قرار است یکبار دیگر لباس‌ها مشکی شود و دل‌ها سپید، چشمها تَر شود و قلب‌ها پاک، هرچند گویا همه می‌دانند امسال با سال‌های دیگر تفاوت می‌کند، امسال دیگر نه محسن حاجی حسنی کارگر کنارمان است نه حسن دانش، نه حاج علی آهی کنارمان است نه سردار حسین همدانی و حتی مرد شماره 24 نیز دیگر کنارمان نیست! چه محرمی شود امسال، سالی که عید قربانش عزای عمومی باشد محرمش چه می‌شود؟ چه بچسبد فاتحه‌خوانی برای درگذشتگان و شهدای امسال آنهم بعد از یک دل سیر اشکریزان حسینی، رحم الله من یقرأ فاتحة مع الصلوات.
بیایید امسال حسینی‌تر شویم و حسینی‌تر بمانیم، بیایید امسال ارزش مداحی را با پاکت پایین نیاوریم، بیایید امسال اصلاً از کی چقدر گرفت و کی چقدر داد حرفی نزنیم، بیایید با هم لج نکنیم و درست عزاداری کنیم، بیایید قمه‌ها را خاک کنیم، بیایید در هیئت‌ها غیبت نکنیم، بیایید اصلاً در هیئت‌ها بدگویی نکنیم، مگر شیعه مولا جلوی بی‌بی دو عالم حرف بد هم می‌زند؟! بیایید مثل قدیم‌ها در هیئت‌ها نیز قرآن بخوانیم و ثقلینمان را جدا نکنیم، مگر شیعه مولا فرمایش پیامبرش را زمین می‌گذارد؟! بیایید خودمان را از انوار الهی دور نکنیم.
چه خوب بود گذشته‌های نه چندان دور و چه خوبند قدیمی‌هایی که کنارمان هستند، در عزاداریشان هم قرآن می‌خواندند هم حدیث می‌گفتند و هم مسئله می‌گفتند، پس چرا ما دور باشیم از معارف دینمان؟! پس چرا ما از این انوار الهی بی‌بهره باشیم؟! آخر شاید امسال، سال آخر ما باشد، جز خدا چه کسی می‌داند؟ شاید آنقدر دل‌ها را لبریز از نور کردیم که ما نیز توفیق شهادت یافتیم، جز خدا چه کسی می‌داند؟
شهریار شریعت