جهانبخش فرجی، قاری و مدرس قرائت قرآن در گفت‌وگو با
خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در مورد استاد ابوالفضل علامی و شخصیت این استاد فقید کشورمان به سابقه آشنایی خود با این مدرس و محقق علوم قرآنی اشاره کرد و گفت: سابقه آشنایی‌ام به سال‌های 1361 و همان سالی که برای کاروان نور(اعزام 72 قاری به حج تمتع) جهت سفر به سرزمین وحی انتخاب شدیم، برمی‌گردد. برای این سفر، مدت زیادی در اردو بودیم و همین امر باعث آشنایی بیشتر من و استاد علامی شد.
وی با بیان اینکه آشنایی با استاد علامی جزئی از افتخاراتش بوده است، افزود: به‌دلیل اینکه هر دو از دور، دستی بر آتش جهاد و جبهه و جنگ داشتیم خیلی با هم مأنوس شده بودیم و بیشتر صحبت‌های ما علاوه بر بحث در مورد مسائل قرآنی، در مورد جبهه و اتفاقات آن بود.
این قاری و مدرس قرآن تصریح کرد: از آن زمان به یاد دارم که سبک خاصی را در ذهن داشتم، بیشتر افراد قرآنی آن زمان بیشتر «عبدالباسط محمد عبدالصمد»، «محمدصدیق منشاوی» و در نهایت اگر مقداری تکنیک بالاتری کسب می‌کردند، «مصطفی اسماعیل» خوان می‌شدند و کمتر پیش می‌آمد که شخصی اطلاعات قرآنی در زمینه‌های قراء دیگر داشته باشد.
استعداد بالا در استفاده از ردیف‌های اساتید بزرگ
فرجی بیان کرد: استاد علامی اولین کسی بود که به من، قاریانی را معرفی کرد که تلاوت آنها تا آن زمان کمتر شنیده شده بود، محمد بدر حسین، عبدالعزیز علی فرج، حمدی زامل، راغب مصطفی غلوش و ... از جمله آنها بودند. اگر به تلاوت استاد علامی در محضر امام خمینی(ره) دقت کرده باشید متوجه خواهید شد که از نغمات این اساتید استفاده کرده است. به اعتقاد من اینکه یک قاری بتواند از ردیف‌های قراء بزرگ استفاده کند نشان‌دهنده استعداد بالای ایشان است. واقعاً در زمانی که اشراف افراد به ردیف‌های بکر و قدیمی کم بود، استاد علامی به راحتی و با استعدادی که داشتند، از این ردیف‌ها در تلاوت خودشان استفاده می‌کردند.
وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود با اشاره به صدای دلنشین استاد علامی خاطرنشان کرد: از تلاوت‌های این استاد در سفر مکه بسیار استفاده کرده و لذت می‌بردیم و صدای ایشان واقعاً پر از معنویت بود.
این فعال قرآنی کشورمان در مورد پر شدن خلأ استاد علامی در فعالیت‌های قرآنی کشور، گفت: ابعادی که استاد علامی داشتند محدود به یک یا دو مورد نیست، ایشان مرد جهاد و از خانواده‌ای روحانی، شهیدپرور و متخلق به اخلاق قرآنی بود. من در تمام سال‌هایی که با استاد در ارتباط بودم یک برخورد دلگیرانه از ایشان ندیدم، استاد علامی به هیچ وجه اهل غیبت نبود و هر جایی صحبت از کسی می‌شد فوراً آن مکان را ترک می‌کرد.
سیره عملی فوق‌العاده
فرجی افزود: سیره عملی استاد علامی فوق‌العاده بود، ایشان با رفتار خود به شاگردان درس می‌داد و همین موضوع یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی بود که استاد علامی داشت. انصافاً درست است که نبود ایشان ضایعه است، اما باید فکر کرد که استاد علامی درس‌های بزرگی را از خود به یادگار گذاشته است که دنبال کردن آن درس‌ها می‌تواند خلأ استاد را تا حدودی برطرف کند. اگر ما به همین سجایای رفتاری و کرداری ایشان عمل کنیم بسیاری از مشکلات جامعه قرآنی برطرف خواهد شد.
در حسرت جاماندن از قافله شهدا
وی همچنین در مورد مهم‌ترین دغدغه‌های استاد علامی نیز اظهار کرد: حرکت در مسیر شهدا، مهم‌ترین دغدغه استاد علامی بود، ایشان بارها و بارها از جا ماندن از قافله شهدا ابراز ناراحتی کرده بود. شهادت برادر استاد بر روی ایشان بسیار اثر گذاشته بود و بیماری‌ها و دردهای قلبی استاد علامی از همان زمان آغاز شد. بارها با من در مورد شهادت صحبت کرده بود. این قضیه برای استاد علامی بسیار مهم بود.
این قاری قرآن کشورمان اذعان کرد: ما نباید هرگز فراموش کنیم که وامدار شهدا هستیم و این مهم‌ترین خواسته ایشان بود، اگر ما امروز در امنیت زندگی می‌کنیم و هر فعالیتی را انجام می‌دهیم نباید فراموش کنیم که وامدار شهدا بوده و هستیم.
فرجی در مورد خاطراتی که با استاد علامی داشته است نیز گفت: در طول سفری که با استاد به مکه مکرمه داشتیم در یک اتاق اسکان داشتیم و مناسک را با هم انجام می‌دادیم، تهجد ایشان یکی از مهم‌ترین خاطراتی است که از ایشان دارم، استاد علامی آن موقع‌ها هرگز نماز شب را ترک نمی‌کرد و قطعاً تا آخر عمر هم به همین صورت بوده است. امیدوارم همه ما در مسیر این استاد باشیم.
وی در ادامه در مورد زنده نگه داشتن یاد این استاد قرآنی کشورمان، عنوان کرد: نباید تنها به برگزاری چند مجلس بزرگداشت و قرائت فاتحه‌ای بسنده کنیم بلکه باید همه ما خصوصاً رسانه‌ها، سیره عملی ایشان را مورد توجه قرار داده و برای همه روشن کنیم تا بتوانیم در مسیر ایشان حرکت کنیم.
*استاد ابوالفضل علامی در کنار حجت‌الاسلام شهیدی‌پور و استاد عباس رنجبر*
این قاری قرآن در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با خبرگزاری ایکنا یکی از دیگر وجوه شخصیت استاد علامی را احترام بسیار زیاد به اساتید خود عنوان کرد و گفت: نکته بسیار ظریف و مهم در مورد این استاد که کمتر به آن اشاره شده است این است که استاد درسی را به بنده داد که نه تنها برای من بلکه برای همه نیز باید درس بزرگی باشد و آن هم این بود که عاشق اولین استاد خود بود، اولین چیزی که من از استاد علامی شنیدم همین موضوع بود. استاد علامی همیشه می‌گفتند هر چیزی که دارند از وجود استاد «عباس رنجبر»(فوت 26 اسفند 93) که اولین استاد ایشان بودند، دارند. استاد علامی هرگز یک قدم جلوتر از استاد رنجبر راه نرفتند، در حالی که به نظر می‌رسید از لحاظ سطح و قرائتی که داشتند بالاتر از استاد رنجبر باشند، اما یک لحظه ایشان را فراموش نکردند.
فرجی در پایان بیان کرد: این موضوع به خصوص باید قابل توجه نسل جدید قاریان قرار بگیرد که از اساتید خود چیزهای زیادی را یاد می‌گیرند اما به محض رسیدن به جایگاهی، همه چیز را فراموش می‌کنند. احساس می‌کنم ارتباط روحی بین استاد علامی و استاد رنجبر وجود داشت و همین بود که نتوانستند دوری از هم را تحمل کرده و به فاصله کمی هر دو به دیار باقی شتافتند.