به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، در گذشته‌های نه چندان دور، درست زمانی که هنوز در ایران صنعت چاپ
جایگزین نسخه‌برداری دستی از روی کتاب‌ها نشده بود، برخی از ایرانیان قرآن‌دوست، به
ویژه آنان که از لحاظ مالی توانایی بیشتری داشتند، برای داشتن نسخه‌ای از قرآن
کریم، به نساخان (نسخه‌برداران) سفارش می‌دادند تا نسخه‌ای از قرآن را با خط خوش
برای ایشان به نگارش درآورند. برخی متدینان نیز به منظور وقف قرآن به مکان‌های
مقدس یا هدیه دادن آن به دوستان و بستگان و یا آموزش قرآن به فرزندان خود دستور می‌دادند
نسخه‌ای کامل یا بخشی از آن (مانند عم جزء) را برای آنها بنگارند.
در گنجینه کتابخانه ملی ایران، نسخه خطی کتابت شده از سوی ملامحمد رجب بن المرحوم ملا بشیر ساکی قرار دارد که مربوط به قرن سیزدهم هجری قمری است.
آغاز آن «بسمله» و سوره مبارکه «فاتحة الکتاب» است و پایان آن نیز سوره «ناس» است. همچنین در انتهای این نسخه خطی قرآن، «اللهم اغفر لکاتبه و بانیه و قاریه، بمحمد و اله، سنه ۱۲۷۸ تمام شد، کلام‌الله به دست خط ملا محمد رجب ابن المرحوم ملا بشیر ساکی اللهم اغفر لی و لوالدی» نوشته شده است.
درباره مشخصات ظاهری این قرآن باید گفت که شامل 473 برگ، 13 سطر 89 × 185سانتی‌متر و در قطع 155× 258 است و نوع خط آن نیز نسخ با کاغذ هندی نخودی تیره و آهار مهره است.
صفحات افتتاح با شرفه به قلم لاجورد، سرلوح و کتیبه مذهّب مرصع با نقوش اسلیمی و گل ختایی به قلم زر، لاجورد، سرخ، نارنجی، سفید، نقره و شکل دایره‌ای با زمینه زر محرر به مشکی، کتیبه ساده با زمینه زر، جدول‌کشی دور متن به قلم زر و مشکی پهن، سرخ و مشکی در مابقی برگ‌ها، طلا‌اندازی بین سطور محرر به مشکی، ختم آیات و علایم تجویدی به سرخی، حرکت‌گذاری عبارات به مشکی، عناوین سوره‌ها به همراه تعداد آیات در مابقی برگ‌ها به نسخ اندرون کتیبه‌های ساده به سرخی از جمله تزئینات متن این نسخه به شمار می‌رود.
نوع و تزئینات جلد نیز، مقوایی با روکش تیماج قهوه‌ای سوخته با تزیینات لچک، کتیبه بازوبندی، ترنج و سرترنج با نقوش گل و بوته و بوته‌های ریسه‌ای ضربی و اندرون کاغذ نخودی تیره این نسخه قرآن چشم‌نواز است.
حواشی اوراق در نسخه خطی یاد شده، در حاشیه تصحیح شده است، عناوین اجزاء و ربع و وقف در حاشیه به سرخی دیده می‌شود و یادداشت‌های مربوط به نسخه شامل یادداشت ابیات دعایی «الهی هر آنکس این خط نوشت/ کن عفو گناهش عطا کن بهشت» به سرخی و مشکی از کاتب وجود دارد.
این نسخه خطی بدون ترجمه فارسی است و کاتب آن را در قرن سیزدهم کتابت کرده است.