صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۴۶۹۷۹۱
تاریخ انتشار : ۰۴ بهمن ۱۳۹۴ - ۱۰:۵۹
تئاتر فجر در گام سی و چهارم/16

گروه هنر: اجرای دو نمایش «مجلس قربانی سنمار» و «بیضایی» در روز چهارم جشنواره «تئاتر فجر» کافی است که اهالی تئاتر در بزرگترین رویداد تئاتری کشور، یادی هر چند کوچک از استاد مسلم تئاتر ایران کنند.

به گزارشخبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)همه دوستداران فرهنگ و ادب، با نام بلندآوازه بهرام بیضایی آشنا هستند؛ مردی که شاید بیشتر با فیلمنامه جاوید «روز واقعه» پیرامون واقعه عاشورا معرف مخاطبان عام باشد و البته آثار درخشان سینمایی وی که همچنان جزء فاخرترین آثار سینمایی است که به آنها استناد می‌شود.

اما بیضایی در میان اهالی تئاتر نیز از جایگاهی والا و اعتباری جهانی برخوردار است به سبب آثار ماندگاری که هم در حوزه ادبیات نمایشی و هم اجرای صحنه از خود به یادگار گذاشته است؛ همه دوستداران تئاتر اثر جاوید او «مرگ یزدگرد» را به خاطر دارند و یا این اواخر «شب هزار و یکم» و «ندبه» یا «روز می‌گذرد» که در تالار وحدت اجرا شد.

امروز یکشنبه، 4 بهمن و در چهارمین روز از جشنواره بین‌المللی «تئاتر فجر» در میان آثار نمایشی که قرار است در سالن‌های مختلف نمایشی به روی صحنه بروند، «مجلس قربانی سنمار» از جمله آثار ماندگار بهرام بیضایی است که به کارگردانی شیما جوادپور و در تالار قشقایی به روی صحنه خواهد رفت.

«مجلس قربانی سنمار» داستان معماری است به نام سنمار کهبنا به روایت متون کهن، کاخ خورنق را به دستور نعمان برای بهرام گور ساخت، اما پس از اتمام کار از بالای کاخ به زمین افکنده می‌شود تا مبادا نظیر آن را برای دیگران بسازد و...

عصر امروز همچنین تالار سنگلج میزبان اجرای نمایش دیگری است به نام «بیضایی» که سیدمحمد مساوات آن را نویسندگی و کارگردانی کرده است؛ متنی که کارگردان در آن و در سه مجلس داستان «رستم و سهراب»، «سیاوش و سودابه» و «ضحاک» را به شیوه‌ای نو، اما بر پایه نمایش‌های آیینی و سنتی و براساس آثار فاخر نمایشی بهرام بیضایی همچون «سهراب کشی» و «اژدهاک» روایت می‌کند.