گروه هنر: «تئاتر فجر» به عنوان یک رویداد بین‌المللی هنری پس از سی و چهار دوره برگزاری اعتبار خوبی در میان کشورهای دنیا پیدا کرده، با این وجود طی این سالیان عزمی در زمینه بهسازی و تجهیز امکانات متناسب با روش تولید و اجرای تئاتر روز دنیا وجود نداشته است.
مجید امرایی، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: سی و چهارمین دوره جشنواره «تئاتر فجر» رو به اتمام است و از این پس باید به بررسی روند اجرایی این جشنواره و توفیق نسبی که ممکن است دبیرخانه جشنواره به آن دست یافته پرداخت، اما در نگاه نخست چیزی که مشهود است اینکه اگر در دوره اخیر حداقل نظم و انضباطی در زمینه توالی و برگزاری مرتب برنامه‌های جشنواره را شاهد بودیم، همگی به مدد نگرش دبیر و مسئولان دبیرخانه بوده است. وی ادامه داد: چنین شرایطی به این معنی است که اگر در ادوار آتی جشنواره ساختار مدیریتی و اجرایی تغییر کند و فرد و افرادی دیگر بر سر کار بیایند، تضمینی وجود ندارد که چنین شرایطی تکرار شود و گروه اجرایی در سال بعد بتواند با رفع نواقص، جشنواره را رو به تعالی و تکامل به پیش ببرد و لذا جشنواره با وجود ادوار گوناگونی که از آن سپری شده است همچنان در تلاطم و نوسانات ناشی از ضعف در تدوین آئین‌نامه و سیاست‌های اجرایی خواهد ماند. امرایی تصریح کرد: دلیل این امر آن است که نگاه ما به جشنواره «تئاتر فجر» نگاهی سلیقه‌ای و مقطعی است و درصد کیفی برگزاری برنامه‌های این جشنواره قائم به فرد است و همچنان هیچ سیاست و اساسنامه واحدی که با وجود تغییر در ساختار مدیریتی لازم‌الاجرا باشد وجود ندارد و مثلاً در دوره اخیر جشنواره شخص دبیر و کارکنان دبیرخانه تنها توانستند به طور شخصی و با استفاده از ارتباطات شخصی و تعاملاتی که با کمپانی‌های خارجی دارند، آثاری را برای حضور در جشنواره جذب کنند. این کارشناس و منتقد تئاتر گفت: در کمال تعجب و ناباوری دوستان مسئول در جشنواره «تئاتر فجر» ادعای این را دارند که از حضور گروه‌های خارجی که با آخرین متدهای تئاتری به اجرای نمایش می‌پردازند دعوت کرده‌اند؛ در اینجا باید این موضوع را متذکر شوم که یا دوستان مسئول اشراف به آخرین متدهای تئاتری دنیا که منطبق با علوم روز اجرای تئاتر هستند ندارند و یا به این واسطه خواسته‌اند برای جشنواره «تئاتر فجر» بازارگرمی کنند؛ چرا که با رجوع به اغلب سالن‌های نمایشی که در اختیار داریم به وضوح می‌توان به این نکته معترف بود که آنها به لحاظ تجهیزات و امکانات صحنه، فاقد وسایل پیشرفته نمایشی هستند. امرایی در پایان اظهار کرد: باید گفت که علیرغم تلاش‌های مقطعی و گذرایی که برخی از مدیران تئاتری دارند، اما «تئاتر فجر» ظرف مناسبی برای مظروفی که مسئولان بر کیفی‌گرایی آن تأکید دارند نیست؛ آنچه که در تالارهای نمایشی در قالب جشنواره تئاتر فجر و سایر رویدادهای تئاتری شاهد آن هستیم اتفاقات کوچک و دم‌دستی است که با ترازهای استاندارد تئاتر روز دنیا فاصله زیادی دارد که البته همه اینها ناشی از عدم برنامه‌ریزی درست و هدفمند حوزه تئاتر و برگزاری باری به هر جهت جشنواره «تئاتر فجر» است.