امیرحسین شفیعی، کارگردان برگزیده بخش خیابانی «تئاتر فجر» در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: «کسی فشنگ‌ها را نمی‌شمارد 2» که در بخش خیابانی جشنواره «تئاتر فجر» اجرا شد، روایت جنایات آل سعود در منطقه خاورمیانه است؛ حال چه به شکل مستقیم در جنگ با یمن و یا در بروز و حمایت از گروه‌های تکفیری.
وی ادامه داد: البته اعتقاد دارم که جنایت تنها نباید به مثابه جان کسی را گرفتن و فجایع انسانی در قالب کشتار انسان‌های بیگناه باشد؛ در جامعه عربستان و برخی از کشورهای عربی که تابع فرهنگ عربستان هستند نسبت به زنان که باید از حقوق شهروندی برخوردار باشند نیز جفا و ستم می‌شود و اتفاقاً در این نمایش که از منظر یک زن ستمدیده به وقایع نگاه شده است پیرامون این موضوعات نیز نکاتی ذکر می‌شود.
شفیعی تصریح کرد: من به اتفاق دوستانم در کارگاه تئاتر خیابانی ایران که مدت‌هاست روی تئاتر فیزیکال، تئاتری که مبنای آن بر فرم و استفاده از زبان بدن است در نمایش «کسی فشنگ‌ها را نمی‌شمارد 2» سعی کردیم از نگاهی شعاری و سطحی به موضوعات و تحولات روی داده در دنیا به ویژه جهان اسلام اجتناب کنیم و معتقد هستیم فعالان تئاتر به ویژه تئاتر خیابانی همچون یک خبرنگار و نماینده رسانه باید نسبت به رویدادهای پیرامون خود هوشیارتر از باقی هنرمندان عمل کنند.
مدیر دفتر تئاتر خیابانی مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در ادامه گفت: خاطرم هست که چندی پیش در دیدار مسئولان و کارکنان حوزه هنری با مقام معظم رهبری، معظم‌له خطاب به محسن مؤمنی شریف؛ رئیس حوزه هنری موردی را متذکر شدند نقل به این مضمون که حوزه هنری باید همچون یک ستاد واکنش سریع عمل کند و نسبت به تحولات و رویدادهای دنیای پیرامون خود در نشان دادن واکنش طلایه‌دار باشد که ما نیز در گروه تئاتری که مدت‌هاست مشغول کار در آن هستیم چنین توصیه‌ای را در تولید آثارمان سرلوحه کار قرار داده‌ایم.
شفیعی در ادامه گفت: در مورد «تئاتر فجر» امسال و به ویژه در بخش تئاتر خیابانی آن باید بگویم از آنجا که بنا بر کیفی‌گرایی است، لذا از کمیت آثار این بخش کاسته شده و بیشترین تمرکز مسئولان بر کیفیت آنها بوده است، اما باید بگویم که همین مقدار آثار نمایشی خیابانی هم از کمترین حمایت از سوی مسئولان «تئاتر فجر» برخوردار هستند.
وی در پایان افزود: نباید از نظر دور داشت که تئاتر خیابانی با وجود آنکه در فضایی غیر از سالن نمایش اجرا می‌شود، اما هزینه تولید آنها نیز با خیلی از آثار صحنه‌ای برابری می‌کند. مضافاً بر اینکه تعداد مخاطبانی که جذب این آثار می‌شوند به نسبت نمایش‌های صحنه‌ای بسیار بیشتر و اصلاً قابل مقایسه نیست و در نتیجه باید توجه و تفقد بیشتری به تئاتر خیابانی داشت.