وی در ادامه گفت: همواره امام خمینی(ره) از سوی خبرنگاران داخلی و خارجی با این پرسش مواجه بودند که آیا اسلام در قالب یک نظام و سیستم حکومتی با خود محدودیت می‌آورد؟ آیا با استقرار حکومت اسلامی آزادی زنان، اقلیت‌های مذهبی و حریم خصوصی افراد حفظ خواهند شد؟ امام در پاسخ به این پرسش‌ها همواره پاسخ‌های قاطعی می‌دادند.
پویا اظهار کرد: از دید امام خمینی(ره)، «آزادی یکی از اولین حقوقی است که به بشر عطا شده است؛ این حق ابتدایی است و آدمی در آرا و اعمال خود و در مملکت خود آزاد است». امام در سال 57 فرمودند: «زنان در مورد تعیین حق سرنوشت و همچنین پوشش خود با رعایت موازین آزاد هستند و تجربه کنونی فعالیت‌های ضدرژیم شاه نشان داده است زنان بیش از پیش آزادی خود را در پوششی می‌بینند که اسلام به آنها توصیه کرده است».
معاون پژوهشی موسسه تنظیم ونشر آثار امام خمینی افزود: امام(ره) درباره تساوى زن و مـرد و حق دخالت زنان در تعیین سرنوشت خود نیز فرمودند: «مـا مـى‌خواهیم زن به مقام والاى انسانیت برسد. زن باید در سـرنـوشـت خـودش دخـالـت داشـته باشد». ایشان در مصاحبه‌ای که با روزنامه هلندى «دی ولت گـرانـت» داشتند، در پـاسخ به این پرسش که مشخصات حقوق زنان در جمهورى اسلامى چه خواهد بـود؟ فرمودند: «از حقوق انسانى، تفاوتى بین زن و مرد نیست، زیرا که هر دو انـسـان هستند و زنان حـق دخالت در سرنوشت خویش را همچون مردان دارند؛ بله، در بعضى از مـوارد تـفـاوت‌هایـى بین زن و مرد وجود دارد که به حیثیت انسانى آنها ارتباط نـدارد».
وی در ادامه افزود: در اندیشه امام خمینی(ره) اقلیت‌های مذهبی نیز به بهترین وجه از تمام حقوق انسانی برخوردار بودند. در منظومه فکری امام خمینی(ره) اقلیت‌ها همانند سایر افراد از حقوق و احترام کامل برخوردار بودند. امام فرمودند: «اقلیت‌ها با سایر افراد ایران در همه چیز مشترک و حقوق‌شان به حسب قوانین داده می‌شود و در حکومت اسلامی آنها در رفاه، آسایش و آزادی هستند».
پویا ادامه داد: امام در پاسخ این پرسش که آیا در جمهوری اسلامی ایران اقلیت‌های مذهبی، جایگاهی دارند؟ می‌گوید: «ما طبیعتا نسبت به عقاید مذهبی دیگران بیشترین احترام را پس از سرنگونی دیکتاتوری و استقرار یک رژیم آزاد می‌گذاریم، شرایط حیات برای اکثریت مسلمانان و اقلیت‌های مذهبی بسیار خوب خواهد شد». در واقع ایشان معتقد بودند در رژیم پهلوی حتی شهروندان مسلمان نیز از شرایط مطلوب برخوردار نبودند، چه برسد به اقلیت‌هایی که درون این نظام زندگی می‌کردند. اما این نوید را پیش از پیروزی انقلاب اسلامی می‌دهند که شرایط مطلوب حیات برای اقلیت‌ها در نظام دینی کاملا وجود خواهد داشت. به هر حال در نگاه ایشان تمامی اقلیت‌های دینی و مذهبی از حقوق طبیعی بهره‌مند هستند.
وی در ادامه با بیان جمله‌ای دیگر از امام خمینی در دفاع از حقوق اقلیت‌ها گفت: «اسلام بیش از هر دینی و بیش از هر مسلکی به اقلیت‌های مذهب آزادی داده است، آنان نیز باید از حقوق طبیعی خودشان که خداوند برای همه انسان‌ها قرار داده است، بهره‌مند شوند. ما به بهترین وجه از آنها نگهداری می‌کنیم در جمهوری اسلامی کمونیست‌ها نیز در بیان عقاید خود آزادند».
پویا افزود: یکی دیگر از آزادی‌هایی که امام به آن احترام می‌گذاشتند «آزادی مطبوعات» بود. همواره از امام سوالات بی‌شماری درباره آزادی مطبوعات می‌کردند. امام در این باره فرمودند: «مطبوعات در نشر همه حقایق و واقعیات آزاد هستند؛ هر گونه اجتماعات از طرف مردم به شرطی که مصالح مردم را به خطر نیاندازند آزاد هستند».
وی در پاسخ به این پرسش که حوزه خصوصی افراد در اندیشه امام(ره) چگونه تبیین می‌شد، گفت: بعد از انقلاب مدتی طول کشید تا دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی به حالت آرامش برسند. انقلابیون افراطی در برابر کسانی‌که کمتر انقلابی بودند، واکنش‌های تندی انجام می‌دادند. زمانی‌که این برخوردها به گوش امام رسید ایشان مشهورترین پیام خود که معروف به پیام 8 ماده‌ای است را صادر کردند و این پیام نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی ایران شد.
وی در پاسخ به این پرسش که چه تفاوتی میان حقوق بشر غربی با حقوق بشر اسلامی وجود دارد گفت: در مورد حقوق بشر، چند دیدگاه در بین عالمان دینی وجود دارد. عده‌ای معتقد بودند نباید به حقوق بشر غربی اعتنا کرد؛ دیدگاه دیگر این است که هر چه که در اعلامیه حقوق بشر نوشته شده است باید به آن عمل کرد و کاملا درست است. اما دیدگاه دیگر که به نظر من منصفانه است این است که غالب آنچه که در حقوق بشر آمده است با آنچه که در اسلام آمده است مطابقت دارد. از جمله حق تساوی زن و مرد، احترام به آزادی و کرامت انسانی و اقلیت‌های مذهبی.
وی در ادامه گفت: اعتقاد امام در گفتار و رفتارشان این بود که انسان‌ها کرامت دارند و در کردار و رفتار خود آزاد هستند؛ مگر اینکه آزادی آنها مخل آزادی دیگران و در شان جامعه اسلامی نباشد. پس از دید امام، انسان بماهو انسان کرامت دارد و باید جایگاه او حفظ شود و این باور در اعمال، روابط شخصی و خانوادگی‌شان نمود کاملی پیدا کرد.
پویا اظهار کرد: امام در یکی از سخنرانی‌های خود فرمودند: «ما اعلامیه حقوق بشر را قبول داریم؛ اما به شرط اینکه بازیچه حکومت‌ها نشود. ما می‌خواهیم مطابق حقوق بشر عمل کنیم. ما می‌خواهیم آزاد باشیم ما در مملکت خود استقلال و آزادی می‌خواهیم». مشابه این کلمات را امام به مناسبت مختلف می‌فرمودند. امام معتقد بودند حقوق بشری که از سوی کشورهای غربی از آن سخن گفته می‌شود تبعیض‌‌آمیز است و از این اعلامیه استفاده ابزاری می‌شود و دستاویزی شده است برای عده‌ای خاص وگرنه حقوق بشری که در آسیا و اروپاست چه تفاوتی با هم دارد؟
وی در آخر با بیان جمله‌ای از امام سخنان خود را به پایان برد: «همه بدبختی‌هایى که داشتیم و داریم، از این سران کشورهایى است که این اعلامیه حقوق بشر را امضا کرده‌اند. اعلامیه حقوق بشر را این‌هایى امضا کرده‌اند که سلب آزادى بشر کردند. سر لوحه اعلامیه آزادى حقوق بشر، آزادى افراد است. هر فردى از افراد بشر آزاد است، باید آزاد باشد همه باید آزاد باشند. در محل زندگی‌شان آزاد باشند، در شغل‌شان آزاد باشند، در مشى‌ای که انتخاب می‌کنند باید آزاد باشند». امام اعلامیه جهانی حقوق بشر را به عنوان اولین سند حقوق بشری مورد نقد قرار می‌دهند، چرا که معتقد بودند این حقوق از سوی کشورهایی امضا شده است که به این حقوق دید ابزاری دارند.