امیر اسماعیل آذر، پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه مرحوم سبزواری، شاعر معاصر، ولی سنت‌گرا بود که پا در هزار سال قصیده‌های پارسی داشت، عنوان کرد: آشنایی من با مرحوم سبزواری ریشه در سال‌های انقلاب دارد که سال‌ها بود وی را می‌شناختم و از نزدیک با کارهایش آشنا بودم.
اسماعیل آذر ادامه داد: وی از نظر اخلاقی شخصیتی صبور و قانع بود که سر در کار خویش داشت و هرگز طبع مجادله‌انگیز در وجودش جای نداشت و نمونه انسانی سالم و باخدا بود که از نخست با مردم همراهی داشت و با مردم زیست و سرافراز نزد خدا رفت. نگاه، لبخند و مهربانی‌های وی هنوز در ذهن من نقش دارد.
این پژوهشگر ادبی که مراودات خانوادگی با مرحوم سبزواری داشته است، تاکید کرد: زندگی سبزواری، زندگی یک معلم بود و صلابت و سلامت در آن موج می‌زد. با آن اقتدار روح و نفسی که مهار کرده بود، دم از خودخواهی و منم‌گویی‌های متداول نمی‌زد.
وی درباره اشعار مرحوم سبزواری گفت: وی را باید شاعری معاصر و سنت‌گرا دانست. اگرچه در فضای شعر معاصر رشد کرد، ولی پا در هزار سال قصیده‌های پارسی داشت. وی با فقه آشنایی کافی داشت و تاریخ اسلام، خصوصاً عاشورا را بارها مطالعه کرده بود که اشعارش گواه بر این مطلب است.
اسماعیل آذر تاکید کرد: سبزواری احاطه زیادی به ترکیبات و موضوعات متنوع داشت که این امر سبب شده بود شعرش قرص و محکم باشد. همچنین وی به زیبایی از واژگان و ترکیبات زبان فارسی در ارتباط با دانسته‌های خود استفاده می‌کرد و باید گفت که شعر سبزواری به بلندای همتش بود.
وی گفت: شیوه شاعری سبزواری با اینکه خراسانی می‌نمود، نزدیک به سبک عراقی بود و در غزل، قصیده، رباعی و انواع قالب‌های دیگر خود را آزموده و سربلند بیرون آمده بود و می‌توان به جرئت گفت که صفای روح سبزواری در شعرش تجلی داشت.
اسماعیل آذر افزود: سبزواری از شاعران نادری بود که از نظر اخلاق، شخصیت و هنر شاعری بر دیگران برتری داشت و فقدان او دردی بزرگ است. اشعارش همیشه در ذهن ما باقی می‌ماند و امیدواریم شاگردان استاد سبزواری با اقتدا به وی در ادامه راه امثال این شاعر بزرگ در حفظ انقلاب اسلامی تلاش کنند.