به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، مهدیه الهی قمشه‌ای، مترجم و قرآن‌پژوه معاصر که صاحب رباعیات در حوزه ادبیات توحیدی و عرفانی نیز بود، شب گذشته دار فانی را وداع گفت. برای بررسی جایگاه ادبی این بانوی قرآنی، پای گفت‌وگو با دو تن از شاعران و پژوهشگران ادبیات آیینی و معاصر؛ مصطفی محدثی خراسانی و امیر اسماعیل آذر نشستیم.
مصطفی محدثی خراسانی، پژوهشگر و شاعر آیینی درگفت‌وگو با ایکنا تاکید می‌کند: وجود الهی‌قمشه‌ای خلأیی را در جریان فرهنگی و ادبی معاصر پرمی‌کرد؛ چراکه شخصیتی جامع چون او را خصوصا در میان بانوان کم داشته‌ایم که هم دارای پشتوانه ادبی و معرفتی باشند و هم دارای تحصیلات عالی و ذوق ادبی تا پل ارتباط میان ادبیات و زبان توده مردم باشند.
وی یکی از وجوه برجسته الهی قمشه‌ای را بیان برداشت‌های عمیق عرفانی به زبان قابل فهم برای توده مردم عنوان می‌کند و می‌افزاید: در این زمینه گاه از زبان تمثیل استفاده می‌کند و به خوبی از عهده علاقه‌مند کردن توده مردم به میراث اسلامی و فرهنگی برمی‌آید.
آشنایی عمیق الهی قمشه‌ای با قرآن کریم
محدثی خراسانی با بیان اینکه عرفان، قله شعر فارسی است، تأکید می‌کند: عرفان اسلامی ما به لحاظ محتوایی برگرفته از آموزه‌های اسلامی و قرآنی است و الهی قمشه‌ای که شیفته این نوع عرفان بود و شخصیتی وارسته و متعالی داشت، شاگرد عرفان و قرآن بود. وی این افتخار را پیدا کرد که در خانواده‌ای پرورش یابد که همه اعضای آن مفسر، مترجم و دارای بینش عرفانی و قرآنی هستند و بیانی شیرین برای انتقال معانی عرفانی داشت.
وی می‌افزاید: الهی قمشه‌ای معتقد بود که زیربنای ادبیات ما قرآن است و تا با قرآن آشنایی نداشته باشیم، ادبیات را نمی‌فهمیم. آشنایی وی با قرآن و آیات الهی موجب بینایی و تلطیف روح و ذوق هنری وی شده و کلامش را دلنشین کرده بود.
همچنین امیر اسماعیل آذر که سال‌ها دوستی با خانواده الهی قمشه‌ای داشته، می‌گوید: اصولا این خانواده اهل دین و قرآن هستند و مهدیه الهی قمشه‌ای بسیار متدین و آشنا با قرآن کریم و در ضمن دارای رباعیاتی شیرین و توحیدی بود.
وی با بیان اینکه الهی قمشه‌ای در سرودن رباعی زمینه خیامی داشت، می‌افزاید: در بیشتر این رباعیات آب و رنگ توحیدی به چشم می‌خورد. اصولا زبان عرفان، زبانی وسیع است که مضامین دینی به طور غیر مستقیم در آن طرح می‌شود و الهی قمشه‌ای در این زمینه نگاهی خاص داشت.