فروغ پارسا، مسئول راه‌اندازی این پژوهشکده با سابقه پژوهشی سه ساله (93ـ90) در موضوع «بررسی تحلیلی تفاسیر شیعه در سده‌های 10 تا 14»، طرح «بررسی تحولات تاریخی- فرهنگی بر روند تفاسیر شیعی» را عهده‌دار است.
«مطالعه تطبیقی جایگاه تأویل در تفاسیر» دیگری طرحی است که به همت مریم قبادی به انجام می‌رسد. این پژوهشگر در گفت‌و‌گو با ایکنا در تشریح این موضوع گفت: بسیاری از پژوهشگران و نویسندگان اظهار می‌کنند و حتی تصریح دارند که «تأویل» مقوله‌ای است که صرفا به شیعه اختصاص دارد و تنها عالمان شیعی هستند که آیات قرآن را تأویل می‌کنند. در این طرح پژوهشی این مسئله به آزمون گذاشته می‌شود که اختصاص موضوع تأویل به امامیه صحیح است یا تأویل یک مقوله اسلامی به‌شمار می‌آید؟
طرح پژوهشی «تحلیل گفتمان برخی سوره‌های قرآن از منظر زبان‌شناسی» را سیدعلی‌اصغر سلطانی، در دستور کار دارد. در اهمیت این موضوع باید بیان شود که «زبان‌شناسی» دانشی نوپا و دارای شاخه‌های مختلفی است که کارکردهای بسیاری در حوزه مطالعات قرآنی همچون ریشه‌شناسی واژگان قرآن و کاربرد در آیات متشابه دارد.
احمد پاکتچی، عضو
هیئت علمی دانشگاه امام صادق(ع) و آزیتا افراشی، استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات
فرهنگی نیز «رویکردهای معناشناختی در
مطالعات قرآنی» را مورد کنکاش قرار می‌دهند؛ روشی که به کشف سازوکارهای معنا در متن با رویکردهای مختلف می‌پردازد.