به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، هجدهم ذی‌الحجه سال 10 قمری سالروز واقعه غدیر است که در محلی به نام غدیرخم؛ ناحیه‌ای میان مکه و مدینه رخ داد و پیامبر(ص) در حجةالوداع در این مکان، علی‌ابن ابی‌طالب(ع) را پس از خود به عنوان «ولی» انتخاب کردند. با توجه به اهمیت غدیر، این روز مورد توجه شاعران بوده و آن را جوهره شعر خود قرار داده‌اند تا بر فرهنگ غنی شیعی بیش از پیش رونق دهند. در این راستا عبدالمجید فرائی، شاعر پیشکسوت آئینی‌سرا نیز از این قافله عقب نمانده و سروده خود را به مولای متقیان علی(ع) تقدیم کرده است.
این شعر را در ادامه می‌خوانید؛
«خواست خدا، خویش تماشا کند
پرده، ز رخساره خود وا کند
ذره‌ای ازصورت زیبای خویش
بر فکند پرده، هویدا کند
دیده، چون از دیدن او عاجز است
در بشری پاک، تجلا کند
آدم و حو ا، ز تراب آفرید
تا رسد آن روز، که غوغا کند
گرد حرم بود زنی، در طواف
آمده تا، مشق تولا کند
حامل نوزاد گرانمایه‌ای
بود، خدا غنچه شکوفا کند
درد به مادر، خبری تازه داد
رو به خدا کرده، تمنا کند
باز حرم کرد دهان، در نهان
وا شدن غنچه، تماشا کند
طفل، علی بود، ولی خدا
پاک، ز ناپاک، تبرا کند
کعبه، تماشاگر این راز بود
راز نه، او شاهد اعجاز بود»