صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۵۵۲۷۷۸
تاریخ انتشار : ۲۱ آذر ۱۳۹۵ - ۰۹:۵۴
نقش هنر در تبلیغ و ترویج مفهوم وحدت اسلامی/1

گروه هنر: اگر قرار باشد دستاورد فرهنگی موسیقی اقوام و نواحی در پرداختن به مضامین دینی و ارزشی نادیده گرفته شود و صرفاً از زبان فارسی بدون هیچ لهجه و گویش ویژه‌ای در تولید این آثار استفاده شود، آن زمان است که مفهوم وحدت در عین کثرت در فرهنگ، آداب و رسوم و نوع گویش بی‌معنی خواهد بود.

ستار یارمحمدی، سرپرست گروه موسیقی سراب جهان‌بین چهار محال و بختیاری در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: موسیقی اقوام و مناطق ایرانی به سبب سابقه دیرینه در نعت و مدح رسول مکرم اسلام(ص) تاکنون گونه و انواعی  از خود را در حوزه پرداختن به مضامین دینی و ارزشی تجربه کرده است.

وی گفت: هر قومیتی در ایران بسته به شرایط اقلیمی و فرهنگی و با توجه به اینکه هر کدام از گویش و یا لهجه خاصی در ادای کلمات استفاده می‌کنند، با لحن و آهنگی متفاوت در زمینه پرداختن به مضامین دینی به ویژه با رویکرد ستایش و معرفی جایگاه والای حضرت محمد(ص) آثاری را تولید و عرضه می‌کنند و این خود گواه این نکته است که هر یک از اقوام ایرانی با وجود اختلافات فرهنگی، گویشی و سبک زندگی اما در مورد موضوعی عقیدتی، وحدت و یکپارچگی دارند و آن تقید به اسلام و آئین و شریعت محمدی است.

یارمحمدی تصریح کرد: اتفاقاً آنچه که موجب می‌شود مخاطبان و علاقه‌مندان به موسیقی اقوام و مناطق ایرانی با شنیدن این الحان و نغمات پی به وحدت میان قومیت‌های مسلمان ایرانی ببرند همین افتراق آنها به واسطه تفاوت در نحوه گویش اشعار و واژگان شعری این‌گونه موسیقی و همچنین سبک و فرهنگ خاص هر قوم که در شکل و ظاهری اجرای موسیقی تجلی پیدا می‌کند، است.

این هنرمند برگزیده بسیاری از جشنواره‌ها و رویدادهای موسیقی اقوام و نواحی ایرانی گفت: اگر قرار باشد با نادیده گرفتن این دستاورد فرهنگی میان اقوام ایرانی که در محتوای منحصر به فرد و همچنین نحوه خاص ارائه آنها در موسیقی هویداست، تنها به نوعی از موسیقی بپردازیم که در آن صرفاً از زبان فارسی بدون هیچ لهجه و گویش ویژه‌ای استفاده شود آن زمان است که مفهوم وحدت در عین کثرت در فرهنگ، آداب و رسوم و نوع گویش بی‌معنی خواهد بود.

یارمحمدی در پایان گفت: نسل جوان در هر قوم و طایفه ایرانی که علاقه‌مند به موسیقی است باید به ریشه‌های فرهنگی موجود در موسیقی اقوام و سرزمین خود آگاه بوده و پی به عمق و معنای موجود در اشعار محلی که در نعت و ستایش دین اسلام و پیامبر(ص) به کار می‌رود، برده تا بتواند از پایبندی و وفاداری به این میراث گرانسنگ معنوی و فرهنگی، همچنان با تداوم این مسیر، مبلغ خوبی برای وحدت میان مسلمانان باشد.

امیرسجاد دبیریان