به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، عبدالمجید فرائی شاعر انقلاب و آئینی‌سرا به مناسبت سی و هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی شعری را سروده است که در ادامه از نظر می‌گذرد؛
«مادرم، روزی مرا زائید، در یک فصل غم
بود، در گوشه این ملک، آوار ستم
در زمانی که در ایران، هیچ آزادی نبود
مرد و زن در تنگنا بودند، با درد و الم
اجنبی بر ما مسلط بود، ما چون بردگان
پشت ملت بود، زیر بار غم، همواره خم
ناگهان مردی به پا برخاست، با مردانگی
نظم اربابان طاغوت زمان را، زد به هم
الله الله گفت: بی‌پروا، سخن آغاز کرد
گاه می‌جنگید، با فرهنگ منحط با قلم
او «خمینی» بود، فرزندحسین بن علی
بود در دل‌های مردم، آن خداجو، محترم
کبر و نخوت شاه را وا داشت، تاکاری کند
با اهانت سرنوشت شوم خود را زد رقم
بر خمینی(ره) تاختن آغاز کرد آن بی‌حیا
انقلاب آغاز شد از قم، به ایران دم به دم
چله قم، چونکه آمد خون تبریزی به جوش
خون‌ها ایثار شد مردانه، با آوای غم
پشت سرهم چله‌ها نظم شهنشاهی گسست
سست شد بنیان ظلم و جور، در ایام کم
بهمن آمد، شد بهار عاشقان انقلاب
آمد از تبعید، آن مرد خدا، بر کف علم
موج شد طوفان و ارکان ستم، در هم شکست
از فراز افتاد بر پایین، در ایران صنم
نور باران شد وطن، گل‌ها دمید، از عشق و خون
ملت ایران زمین شد در جهان، خیرالامم
شیعه پرچمدار حق شد، با خمینی در جهان
پیشتاز حق‌پرستان است، بر زهرا قسم»