صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۵۷۲۱۵۳
تاریخ انتشار : ۲۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۰:۳۷

گفتگوی شنیدنی بین امام علی (ع) و دو تن از یارانش را در خطبه زیر بخوانید.

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: امام علی(ع)پس از جنگ بصره بر علا بن زیاد یکی از یارانش،وارد شد و وقتی خانه بسیار مجلل و وسیع او را دید فرمود:با این خانه وسیع در دنیا چه می کنی؟ در حالی که در آخرت به آن نیازمندتری.در این دنیای وسیع مهمانان را پذیرایی کنی به خویشاوندان با نیکوکاری بپیوندی و حقوقی که برگردن تو است به صاحبان حق برسانی؛ پس آنگاه تو با همین خانه وسیع به آخرت نیز می توانی پرداخت.
در این هنگام علا گفت:از برادرم عاصم بن زیاد به شما شکایت دارم.
امام فرمود:چرا؟
علا گفت:عبایی پوشیده و ترک دنیا کرده است.
سپس امام فرمود:برادرت را نزد من بیاور.
وقتی عاصم آمد امیرالمومنین علی(ع) به او فرمود:ای دشمنک جان خویش، شیطان سرگردانت کرده آیا تو به زن و فرزندانت رحم نمی کنی؟ تو می پنداری خداوند نعمت های پاکیزه اش را حلال کرده، اما دوست ندارد تو از آنها استفاده کنی؟ تو در برتبر خدا کوچک تر از آنی که اینگونه با تو رفتار کند.
در انتها عاصم از امام پرسید:ای ایمرالمومنین، پس چرا تو با این لباس خشن و آن غذای ناگوار به سرمی بری؟
امام در پاسخ فرمود:وای بر تو.من همانند تو نیستم.خداوند بر پیشوایان حق واجب کرده که خود را با مردم ناتوان همسو کنند تا فقر نداری تنگدست را به هیجان نیاورد و به طغیان نکشاند.