به گزارش
خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: امام علی(ع) در نامه 21 کتاب شریف نهج البلاغه در مورد اسراف نکردن و میانه روی به یکی از فرمانداران خود زیاد بن ابیه می فرماید:از زياده روى بپرهيز و ميانه روى پيشه كن . امروز به فكر فردايت باش . از مال به قدر نيازت نگهدار و آنچه افزون آيد ، پيشاپيش براى روزى كه بدان نيازمند گردى ، روانه دار . آيا اميد آن دارى كه خداوندت پاداش متواضعان دهد ، در حالى كه در نزد او از متكبران هستى ؟آيا در حالى كه ، خود در ناز و نعمت فرو رفته اى و آن را از ناتوانان و بيوه زنان دريغ مى دارى ، طمع در آن بسته اى كه ثواب صدقه دهندگانت دهند ؟
سپس امام پس از طرح این سوالات که به نوعی پاسخ در آنها وجود دارد می فرماید:آدمى به آنچه پيشاپيش فرستاده ،پاداش بيند و بر سر آن رود كه از پيش روانه داشته است.
همچنین امام خیرخواه امت اسلامی در نامه 22 این کتاب در مورد فراموش نکردن آخرت خطاب به ابن عباس می فرماید:گاه آدمى را دست يافتن به چيزى كه براى او مقدّر بوده ، شادمان مى سازد و گاه از دست دادن چيزى كه دست يافتن به آن برايش مقدر نبوده است ، غمگين می كند.پس بايد شادمانى تو به چيزى باشد كه براى آخرتت به دست آورده اى و اندوهت به چيزى باشد كه از آخرتت از دست داده اى.
سپس امام در ادامه جملات خود که گویی مخاطبش نه فقط به ابن عباس بلکه تمام امت اسلامی است می فرماید:به آنچه از دنيا به دست آورده اى فراوان شادى مكن و بر آنچه از دنيايت از دست مي دهى،تأسف مخور و زارى منماى.بايد همه همّ تو منحصر به كارهاى پس از مرگ باشد.