به گزارش
خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، آیین رونمایی از دومین قرآن مطلا اثر سید علی اضعر موسویان، امروز 19 فروردین ماه در خبرگزاری پویا برگزار شد. در این جلسه موسویان اظهار کرد: این دومین قرآن مطلایی است که کار می‌کنم. اثر اول را سال 93 خلق کردم که در ادامه آن را به کتابخانه آیت الله سیستانی قم اهدا کردم.
وی افزود: جنس ورق‌های این قرآن از برنز و طلاست که اصطلاحاً به آن مطلا گویند. لازم به ذکر است که طرح این قرآن را استاد ابوالفضل خدایی داده است. این اثر در 54 برگ و در ابعاد 30 *20 سانتی‌متر با خط نسخ کتابت شده که ورق‌های آن به‌وسیله لوله‌های فلزی برنجی به یکدیگر متصل شده است. وزن آن بیش از 30 کیلو‌گرم است و با توجه به ویژگی‌های خاص مرقّع بودن به‌طول 8 متر قابلیت چیدمان به هر شکل را دارد.
موسویان ادامه داد: در رشد کار هنریم همیشه سعی می‌کنم توصیه‌های مختلف را گوش دهم، اما مهم‌ترین پند و اندرزی که تا‌کنون گرفته‌ام از طرف مقام معظم رهبری بوده که تاکید داشتند کار هنری با با نوآوری و خلاقیت انجام دهم. نکته که همیشه سعی می‌کنم به آن پایبند باش، برای همین اگر در کارهای من دقت کرده باشید هیچ‌یک از آنها شبیه به هم نیستند.
این هنرمند اضافه کرد: اولین کاتب قرآن، امیرالمومنین (ع) بود که قرآن را به خط زیبا به نگارش در آورد دلیل وی نیز این بوده تا این معجزه الهی از تحریف دور ماند. برای همین من نیز تلاش می‌کنم با زبان هنر در اشاعه فرهنگ قرآنی قدمی برداشته باشم. در این رابطه به نتایجی هم رسیده‌ام. برای مثال پزشکی که جز اساتیدی انجمن خوشنویسان بود به من گفت که با دیدن اثر من تشویق شدند تا خوشنویسی قرآنی را به طور ویژه دنبال کند. این اقدام خود قدمی در جهت اشاعه قرآن است.
وی با بیان اینکه برای کار قرآنی کردن انگیزه مادی راهگشا نخواهد بود، گفت: برای کار قرآنی کردن به شخصه هیچگاه انگیزه‌های مادی را مد نظر قرار نداده‌ام، چون اگر این‌گونه نبود اثری را که حدوداً 10 میلیارد قیمت گذاری شده را به بارگاه امیرالمومنین (ع) در نجف اشرف اهدا نمی‌کردم. درضمن به واسطه زبان هنر می‌خواهم جوانان را تشویق کنم تا به سمت هنر قرآنی سوق پیدا کنند، زیرا اگر این اتفاق روی دهد به جای اینکه خط عثمان طاها در جهان اسلام حرف اول را زند خط یک خوشنویس شیعه و ایرانی حرف نخست را می‌زد.
موسویان در خاتمه تاکید کرد: هیچ احدی از مسئولان فرهنگی در کشورم از من حمایت نکردند. این کم توجهی از وزیر ارشاد شروع شده و تا دیگر رده‌های مدیریتی ادامه پیدا می‌کند، این دردی است که باید آن را جدی گرفت و در رفع آن کوشید.