به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، امروز 18 اردیبهشت ماه در ادامه تفسیر سوره انبیاء با اشاره به داستان حضرت مریم(س) در این سوره و کیفیت تولد عیسی(ع) گفت: قرآن کریم بر حفظ فرج از سوی حضرت مریم(س) و پاکدامنی و عفت ایشان تاکید کرد.
وی با اشاره به تعبیر« فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا» افزود: نسبت دادن این تعبیر از سوی خداوند به خودش، دال بر عظمت و جایگاه حضرت عیسی است و به تعبیر قرآن این نوع تولد، معجزه و نشانه برای عبرت مردم است البته همه عالم در هر لحظه معجزه است زیرا این ساختار عالم و نظم آن در عین اینکه برای ما عادی است جزء پیچیده‌ترین محاسبات ریاضی است.
استاد تفسیر حوزه عنوان کرد: به تعبیر مرحوم حاجی سبزواری، خداوند از فرط آشکاری ناپیداست و معجزات الهی نیز همین ویژگی را دارد زیرا عالم در هر لحظه معجزه است به همین دلیل کسانی که در علوم دقیقه و فیزیک و ... به درجات بالای علمی می‌رسند مسحور این نظم و معجزه مستمر الهی می‌شوند.
هادوی تهرانی با بیان اینکه داستان تولد عیسی(ع) نسبت به مابقی آیات الهی، در نگاه ما، غیرمتعارف است و به همین دلیل بیشتر جلب آن می‌شویم تصریح کرد: همه عالم معجزه است ولی چون عالم به صورت متعارف به کار خود مشغول است و ما درگیر روزمرگی هستیم کمتر متوجه معجزه بودن آن هستیم.
وی تاکید کرد: بلای روزمرگی ما را از نعمت بسیاری از عبادات مانند نماز حقیقی محروم کرده است و چون عادت به نماز داریم باعث تغییر و تحول روحی در ما نمی‌شود و فرصت‌ها به تدریج از دستمان می‌رود تا اینکه در هنگام مرگ درخواست بازگشت برای جبران اعمال داریم ولی جواب منفی است.
وی همچنین در ادامه تفسیر سوره مومنون به نفخ صور اشاره کرد و گفت: برخی مفسران در مورد نفخ صور و رابطه آن با از بین رفتن نسب و خویشاوندی در قیامت فرموده‌اند در آن روز سخت، هر فردی آنقدر فکر خود است که دیگر نمی‌تواند و فرصتی برای توجه به پدر و مادر و فرزند و خویشاوندان ندارد نه اینکه واقعا خبری از انساب نباشد.
هادوی تهرانی با تاکید بر اینکه در تبلیغ برای مردم باید از مرگ بیشتر سخن بگوییم ولو اینکه مخاطبان ما چندان استقبال هم نکنند تاکید کرد: مرگ، حقیقتی غیرقابل انکار و تردید و مسئله‌ای حتمی برای همه افراد است و راه فراری از آن نیست و می‌تواند در مردم تحول ایجاد کند.
استاد حوزه علمیه بیان کرد: انسان، ملکات نفسانی را با خود به آن دنیا می‌برد، و کسانی که اعمالشان وزن و قیمتی داشته باشد رستگار است و برعکس با اینکه کارهای زیادی انجام داده ولی چون ارزشی نداشته است فایده‌ای به حال او نخواهد داشت.