مسجد بیت الرحمان در اندونزی به گزارش
خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، روزنامه «تمپو» اندونزی در سرمقاله‌ای با موضوع افراطگرایی در مساجد و دانشگاه‌های اندونزی آورده است: هشدار سازمان مبارزه با تروریسم اندونزی موسوم به BNPT در خصوص راهیابی اعتقادات خشونت‌گرایانه به دانشگاه‌ها و مساجد را باید جدی تلقی کرد.
در سال 2011 نیز سازمان علوم و فناوری اندونزی موسوم به LIPI هشدار مشابهی را عنوان داشت. نتایج تحقیقات LIPI در 5 دانشگاه برتر در اندونزی حاکی از رواج بنیادگرایی در بین دانشجویان اندونزیایی است.
از سال 2011 تاکنون این روند ادامه داشته است و امروز وضعیت اعتقادات خشونت‌گرا در دانشگاه‌های اندونزی بیداد می‌کند.
بنا بر این گزارش، وضعیت فعلی نیازمند انجام اقدامات قریب الوقوع توسط جامعه دانشگاهیان اندونزی است. رؤسای دانشگاه‌ها باید بیش از پیش فعالیت کنند و ریشه اعتقادات افراطی و ضد ایدئولوژی Pancasila را در مراکز علمی بخشکانند.
مبارزه با افراطگرایی و خشونت‌گرایی تنها وظیفه دولت محسوب نمی‌شود؛ بلکه مسئولان دانشگاه‌ها و مساجد نیز باید فعال باشند. راهیابی هرگونه اعتقادات افراطی و مغایر با نظام سیاسی کشور اندونزی در دانشگاه‌ها و مساجد خلاف قانون، عرف و روح همبستگی ملت اندونزی است و باید با آن مبارزه کرد.
افراطیون در دانشگاه‌ها و مساجد تلاش می‌کنند تا از طرق مختلف برای خود پیروانی جمع کنند. آنان تفاسیر دیگر گروه‌ها را نمی‌پذیرند، مسلمانان دیگر را کافر می‌دانند و اقلیت‌ها را تحت فشار می‌گذارند.
این دست عقاید معمولا از طریق نهادهای اسلامی دانشجویی داخل دانشگاه‌ها که با نهادهای اسلامی خارج از دانشگاه‌ها در ارتباط هستند، هدایت می‌شوند. مساجد موجود دانشگاه‌ها نیز از تیررس این عقاید افراطی در امان نیستند. مقامات و رؤسای دانشگاه‌ها باید در راستای جلوگیری از اشاعه افراطی‌گری در مراکز علمی تحت رهبری خود در انتخاب مسئولان مساجد در نهادهای خود توجه لازم را داشته باشند.
رویکرد رئیس دانشگاه فناوری باندونگ موسوم به ITB در این خصوص بسیار جالب توجه است. وی فعالیت تمامی نهادهای خارج از دانشگاه در داخل دانشگاه را ممنوع کرده است. آنان به خوبی دریافته‌اند که گروه‌های بیرون دانشگاه تلاش می‌کنند تا از طریق فعالیت‌های دینی در داخل محیط دانشگاه به ترویج دیدگاه‌های افراطی خود بپردازند.
مساجد در دانشگاه‌ها اماکنی آزاد هستند. اماکنی که مباحث آزادانه می‌تواند در آن مطرح شود و مورد بحث و تبادل نظر قرار گیرد. پیروان مذاهب مختلف اسلامی حق دارند برای مناسک دینی خود از مساجد استفاده کنند. مسجد نباید تنها محل اجتماع پیروان یک عقیده خاص باشد. مسجد به عنوان یک محل عبادی باید نقطه مرکز ثقل کثرت‌گرایی باشد. البته پرواضح است که مبارزه با عقاید خشونت‌گرا تنها با ممنوع‌کردن وجود آنها میسر نخواهد شد. دانشگاه‌ها باید رویکرد دانشگاهی و آکادمیک نیز به اندیشه‌های افراطی داشته باشند. رؤسای دانشگاه‌ها باید دروس مربوط به دیدگاه‌های ملی‌گرایانه و کثرت‌گرایی را برای دانشجویان رشته‌های مختلف الزامی کنند.
در این راستا پرداختن به رویکرد دانشگاه اسلامی Sunan Kalijaga در شهر جوکجاکارتا نیز جالب توجه است. برگزاری فستیوال فرهنگی ـ اسلامی یکی از راهکارهای مسئولان این دانشگاه برای مبارزه با اندیشه‌های مغایر با حاکمیت اندونزی بوده است.
فرهنگ، تمدن و هنر اندونزی از دیرباز راهکاری ایده‌آل برای مبارزه با افراطگرایی در کشور بوده است. روند خشونت‌زدایی نیز با توسل به راهکارهای فرهنگی می‌تواند با سرعت بیشتری دنبال شود.
باید مساجد به ویژه مساجد دانشگاه‌ها را به کاربری اصلی خود که همان محل عبادت تمامی مسلمانان است، بازگردانده و از آلوده‌شدن محیط آن با اندیشه‌های افراطی جلوگیری کنیم.