صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۶۱۲۳۵۶
تاریخ انتشار : ۰۲ تير ۱۳۹۶ - ۰۰:۲۲
شفیع آقا محمدیان:

گروه هنر: یک کارگردان سینما و تلویزیون گفت: از نگاه من تا زمانی که ما در حوزه فیلمنامه‌نویسی ضعف داشته باشیم، توقع داشتن سینمایی که در آن شخصیت‌های انقلاب تصویر شوند، توقعی بیجا است.

شفیع آقا‌محمدیان کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) چرایی کم کاری سینما را در پرداختن به شخصیت‌های انقلاب اسلامی این‌گونه توضیح داد: اگر بخواهیم آثاری را که درباره شخصیت‌‌های معاصر ساخته شده و عمدتاً کیفیت بالایی نیز نداشته‌اند، برشمریم تعداد آن کارها کم خواهد بود. برای مثال شاید تنها شهید چمران، متوسلیان یا چند شخصیت دیگر در سینما ما تصویر شده باشند، درصورتیکه عده بسیاری از مفاخر ما هنوز دیده نشده‌اند. این کم کاری در شرایطی است که می‌بینیم در سینما جهان معمولاً چهره‌‌های برتر هر کشور محور تولیدات مختلف است.

وی افزود: نکته دیگری که پیرامون شخصیت نگاری انقلاب در سینما باید بگویم این است آنچه که در آثار سینمایی ما تصویر شده با آنچه که در اذهان مردم موجود است، تفاوت دارد. دلیل این اتفاق نیز از آنجا نشئت می‌گیرد که سینماگران ما این حوزه را به خوبی نمی‌شناسند. این نشاختن هم به واسطه نبود دغدغه به وجود نیامده، بلکه به واسطه عدم تحقیقات کافی رخ داده است.

مدیر سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: موضوع دیگری که در این عرصه مشکل ساز شده است به محرمانه بودن برخی از موضوعات مربوط می‌شود. برای مثال یک شخصیت که مقام دولتی داشته و هم اکنون شهید شده، اتفاقاتی در زندگیش رقم خورده که بیان آن در سینما به صلاح نیست. همین هم موضوع تا حدی به روی کم شدن تولیدات در این حوزه تاثیر منفی گذاشته است، اما در کنار نکات مطرح شده، خانواده شخصیت‌های مورد نظر دلیلی مهم دیگری است که باعث شده فیلمساز با فراغ بال نتواند در این حوزه قدم بردارد، چون کوچکترین پردازش وی در فیلم ممکن است به مذاق خانواده آن شهید خوش نیاید و به نوعی سد راه تولید آن کار شود!

وی در پاسخ به این سوال که آیا نمونه موفقی در سینما ایران وجود داشته که توانسته نگاهی دقیق و واقعگرایانه به موضوعات مورد نظر داشته باشد؟ توضیح داد: از نگاه من «ایستاده در غبار» کار بسیار خوبی است که از آن می‌توان به عنوان الگو برای کارهایی  که می‌خواهند وقایع‌نگر باشند نام برد، البته این فیلم هم شاید در برخی مواقع برای مصالحی خاص از واقعیت فاصله گرفته باشد، اما در مجموع مثال بسیار خوبی در این حوزه است.

آقا محمدیان در انتها راهکار برون رفت از معضلات طرح شده را اینگونه تشریح کرد: راهکار رسیدن به سینمایی که در آن مفاخر کشورمان تصویر شده باشند تنها به یک مسیر خلاصه نمی‌شد، بلکه عوامل مختلف در آن دخیل است که چند نمونه آن را در قالب ایرادات مطرح شده در توضیحات فوق اشاره کردم، اما در کل مهمترین فاکتور در این حوزه فیلمنامه است و تا زمانی که در این زمینه ما به کیفیت مطلوبی دست پیدا نکنیم، نخواهیم توانست تنها با تکیه بر مسائل فنی فیلمی خوب در این زمینه تولید کنیم.