جعفر طهماسبی، از همرزمان شهید حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمهدی تقوی در گردان تخریب سیدالشهدا(ع) در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره چگونگی اعزام به جبهه و فعالیت‌های شهید تقوی گفت: تابستان سال 65 و بعد از عملیات فتح شهر مهران بود که گردان تخریب نیروی جدید گرفت و سیدمهدی وارد گردان تخریب شد. ورود سیدمهدی به گردان ما مصادف شد با تبدیل تیپ سیدالشهداء(ع) به لشکر. با ورود نیروهای جدید بعد از عملیات و نیاز عملیات آینده به تخریبچی‌های زبده، آموزش‌ها شروع شد.
وی افزود: جنس آموزش‌های تخریب با آموزش سایر گردان‌ها تفاوت داشت و طبیعی بود که تعدادی از رزمنده‌هایی که تاب و تحمل سختی آموزش‌ها را نداشتند از گردان تخریب جدا شوند و به سایر گردان‌های رزمی بروند، اما سیدمهدی با وجود سن و سال کم و جثه نحیف و لاغرش از آموزش‌های سخت و طاقت‌فرسا سربلند بیرون آمد و در انتهای آموزش توجه مسئولان آموزش را به خودش جلب کرد و در ارزیابی مسئولان آموزش در زمره نیروهایی قرار گرفت، می‌توان از وی در مأموریت‌های سخت استفاده کرد. از آنجایی که تخریب، برای مأموریت‌های محوله‌اش در طول دفاع مقدس، نیروهای مورد نیازش را خودش تربیت می‌کرد و مربیان کاربلد را در آموزش‌ها از بین رزمنده‌های تازه وارد انتخاب می‌کرد. سیدمهدی زود به چشم آمد و به او به عنوان یک رزمنده آینده‌دار توجه شد.
طهماسبی ادامه داد: در شهریورماه سال 1365 حمله به دشمن در منطقه پیرانشهر و حاج عمران به لشکر 10 سیدالشهداء(ع) واگذار شد و بچه‌های تخریب برای انجام این مأموریت به منطقه عملیاتی نقل مکان کردند و در تیم‌های معبر برای مأموریت به گردان‌های عملیاتی جهت عبور از میادین مین در منطقه کوهستانی حاج عمران عراق مأمور شدند.
وی با اشاره به نخستین عملیات شهید تقوی در گردان تخریب گفت: این عملیات اولین مأموریت سیدمهدی در گردان تخریب بود و بر اساس تقسیم‌بندی‌هایی که شد سیدمهدی در دسته‌هایی قرار گرفت که می‌بایستی مقابل دشمن را با مین‌گذاری مسدود کنند، به جهت اینکه فرماندهان پیش‌بینی می‌کردند که با پاتک‌های سنگین نیروهای ویژه دشمن در حین عملیات مواجه شوند. از این رو تصمیم بر این شد که تعدادی از نیروهای زبده تخریب برای مین‌گذاری مقابل دشمن آماده باشند.
وی در ادامه گفت: عملیات کربلای 2 در ادامه عملیات با مشکلاتی مواجه شد و قرار شد یگان‌های رزم نیروهای خود را از منطقه خارج کنند. در این عملیات لشکر سیدالشهداء(ع) وارد عمل شد و مأموریت خود را به انجام رسانید ولی به علت هماهنگ نشدن سایر یگان‌ها و عدم تثبیت مواضع مجبور به عقب‌نشینی شد و به جهت شرایط خاص منطقه مقرر شد تعدادی از بچه‌های تخریب در منطقه عملیاتی حضور داشته باشند و مسیرهای دسترسی دشمن را مین‌گذاری کنند.
همرزم شهید تقوی تصریح کرد: سیدمهدی و جمعی از بچه‌های تخریب با حضور در منطقه عملیاتی کربلای 2 مأموریت مین‌گذاری مقابل دشمن را انجام دادند. در این مأموریت فرماندهان گردان به توانمندی عملیاتی سیدمهدی پی بردند و بعد از عملیات و جذب نیروهای جدید برای آموزش‌های تخریب از سیدمهدی استفاده شد و سید به عنوان مسئول دسته آموزشی کمک‌کار مسئولان آموزش تخریب بود.
زمستان سال 65 بود که آموزش‌های آبی خاکی و غواصی آغاز شد و این تغییرات در آموزش به معنی آن بود که مأموریت بعدی در آب‌گرفتگی خواهد بود. فرماندهان تخریب تعدادی از بچه‌ها را برای آموزش غواصی انتخاب کردند که سیدمهدی هم به جهت توانمندی‌هایی که داشت انتخاب شد. نزدیک یک ماه آموزش‌ها به طول انجامید و غواصان از هر جهت برای عملیات آماده شدند.
وی ادامه داد: دی ماه سال 65 بود که به لشکر سیدالشهداء(ع) مأموریت عملیات در جزیره ام‌الرصاص به سمت شهر ابوالخصیب عراق داده شد که به علت اخلال در عملیات به با نام کربلای 4 معروف شد این مأموریت انجام نشد و بچه‌های تخریب برای مأموریت بعدی آماده شدند. شکستن دژ شلمچه مأموریت لشکرسیداشهداء(ع) بود و باز کردن موانع انبوه دشمن در مقابل دژ شلمچه و عبور از میادین مین گسترده که در زیر آب قرار گرفته بود وظیفه سختی بود که به تخریب واگذار شد.
طهماسبی با اشاره به انتخاب شهید تقوی برای مأموریتی سخت بیان کرد: فرماندهان تخریب به جهت سختی مأموریت مجبور بودند از بهترین نیروهای خود استفاده کنند. بچه‌هایی که هم به جهت عملیات و هم به جهت مسائل معنوی از توان بالایی برخوردار باشند، انتخاب شدند و سیدمهدی هم از غواصان انتخاب شده این عملیات بود. شب 19 دی ماه زمان این مأموریت بود. مأموریتی که همه به آن امید بسته بودند و از طرفی هم همه فرماندهان نگران بودند که دژ شلمچه شکسته نشود و این مأموریت هم مثل کربلای 4 با مشکل مواجه شد. در این مأموریت شهادت صددرصد بود و کسانی که برای این مأموریت اعزام می‌شدند به این موضوع ایمان داشتند. مسیر قریب 3 کیلومتری تا دژ شلمچه باید توسط غواصان طی می‌شد تا به خشکی و مواضع دشمن برسند و شب عملیات نزدیک نیمه شب غواصان تخریبچی جلوتر از همه وارد آب سرد و استخوان سوز شدند و به سمت مواضع دشمن حرکت کردند.
وی با اشاره به مجروحیت‌های شهید تقوی طی حضور در جبهه گفت: سیدمهدی در این مأموریت نوجوانی شانزده ساله بود که لباس غواصی به تن با سایر همسنگران تخریبچی می‌رفت که در موانع دشمن مسیر امنی برای حمله رزمندگان به دژ شلمچه باز کند که داخل آب با رگبار دشمن مواجه شد و از ناحیه دست چپ مجروح شد. آتشباری سنگین دشمن روی ستون غواصان در مقابل دژ شلمچه و انفجار پی در پی گلوله‌های خمپاره و کاتیوشا داخل آّب و موج انفجار ناشی از آن خیلی از غواصان که مجروح هم شده بودند، دچار تشنج شده بودند و سیدمهدی هم علاوه بر شکستگی بازو با گلوله دشمن دچار موج گرفتگی شده بود و به تشخیص فرماندهان به پشت جبهه برای درمان اعزام شد.
طهماسبی ادامه داد: سیدمهدی به جهت صدماتی که در عملیات کربلای 5 دید مجبور شد چند ماهی در تهران به مداوا بپردازد. هنوز خوب خوب نشده بود که دوباره به جبهه برگشت. شهید سیدمحمد زینال حسینی فرمانده تخریب لشکر10 سیدالشهداء(ع) علاقه عجیبی به سیدمهدی داشت، وی سیدمهدی را به عنوان الگوی یک نوجوان رزمنده موفق برای سایر نیروهای تخریبچی معرفی می‌کرد.
وی یادآور شد: سیدمهدی تا روزهای پایانی جنگ در گردان تخریب ماند و به عنوان مربی تخریب، کمک کار مسئولان آموزش گردان بود. سید با نیروهایی که تربیت کرد، در عملیات‌های نصر4 و بیت‌المقدس 2 بر فراز قله‌های برف گرفته کردستان عراق خوش درخشید و تا جنگ و جبهه بود پا پس نکشید و سنگر را خالی نکرد.