وی ادامه داد: هرچند که بنیاد فردوسی اقدام به ایجاد چندین سرای نقالی به عنوان مکانی برای گسترش و فراگیر شدن این هنر در سراسر کشور کرده است اما باید به این نکته توجه داشت که همچنان مسائلی بنیادین و زیرساختی در زمینه احیا و پرداختی درخور به این هنر وجود دارد.
موحدفر تصریح کرد: ابتدا باید به این امر متوجه بود که هرچند ایجاد سراهای نقالی می‌تواند مکان مناسبی را به منظور اجرای چنین گونه نمایشی فراهم نماید اما تعداد آنها از نظر کثرت نسبت به گذشته که به شکل سنتی اماکنی مانند زورخانه‌ها و قهوه‌خانه‌ها محلی برای اجرای آن بوده‌اند قابل قیاس نیست چرا که در حال حاضر بسیاری از زورخانه‌های ورزش باستانی به تعطیلی کشیده شده‌اند و یا در مورد قهوه‌خانه‌ها باید گفت حتی در صورت عدم تعطیلی به جهت تغییر ماهیت آنها و داشتن فضای مدرن همچون یک کافی‌شاپ دیگر مجالی برای اجرای هنری همچون نقالی را در اختیار ندارند.
دبیرکل بنیاد فردوسی در ادامه گفت: از جمله دیگر مشکلات پیش روی هنر نقالی به ویژه در شاخه‌ای از این هنر که روایات دینی و قرآنی مربوط می‌شود عدم وجود پرده مناسب در قالب نقاشی قهوه‌خانه‌ای است که یا به سبب انقراض نسلی از هنرمندان نقاشی قهوه‌خانه‌ای به وجود آمده است و یا اینکه به سبب پرهزینه بودن اجرای یک نقاشی قهوه‌خانه‌ای دیگر کسی به سراغ سرمایه‌گذاری در ایجاد آثار جدید در این حوزه نیست هرچند که حتی اگر این امر نیز میسر شود پرسش اصلی این است که آیا مکانی مناسب برای نصب پرده عریض نقاشی قهوه‌خانه‌ای به منظور اجرای این هنر نمایشی وجود دارد؛ پرده‌ای که ابعاد آن بسیار بزرگ است و گاه شاهد هستیم که در یک پرده 40 ماجرای تاریخی، مذهبی ترسیم شده است که باید با کمال تأسف گفت به ندرت مکان مناسبی برای نصب این پرده عریض و طویل می‌توان پیدا کرد.
موحدفر افزود: دیگر مسئله زیربنایی که در زمینه هنر نقالی و پرده‌خوانی وجود دارد بحث پژوهشی آن است، روندی که توقع می‌رود منجر به تولید و نگارش متونی به منظور اجرای نقالی و پرده‌خوانی در قالب طومارنویسی شود؛ در آسیب‌شناسی این مبحث نکته‌ای که به چشم می‌خورد اینکه به ویژه در مورد شرح وقایع تاریخ دین طومارهای برجای مانده از گذشته به سبب دانش و اشراف کم طومارنویس با برخی رؤیاپردازی‌ها و خیالات و اوهام اختلاط یافته است به طوری که اصل واقعه در آن گم شده و طومارنویس تنها با دانش و اشراف کمی که نسبت به واقعه داشته اقدام به نگارش آن کرده است، این امر در رویکرد جدید و بازنگری علمی در زمینه مباحث پژوهشی مرتبط با هنر نقالی باید اصلاح شود و نگرشی کاملاً دانشگاهی و علمی در این مورد خاص صورت گیرد که متأسفانه حداقل در عرصه دانشگاهی نه رشته دانشگاهی در این زمینه را شاهد هستیم و نه در شرح دروس دانشجویان هنری به ویژه تئاتری اهتمامی به این مهم صورت گرفته است.
وی در پایان تأکید کرد: تصور می‌کنم که علت و
منشأ اصلی همه این نابسامانی‌ها در عرصه هنر نقالی به جهت آن باشد که متولی اصلی
تمامی امور مربوط به این هنر باستانی و دیرینه ایرانی معاونت هنرهای سنتی سازمان
میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری باشد، سازمانی با بار مسئولیت فراوان در دیگر
حوزه‌های هنری و فرهنگی که البته به بودجه کم دولتی که در اختیار دارد قادر به حل
مشکلات حوزه‌های تحت مسئولیتش به شکل موردی و جزئی‌نگر نیست و باید مقرراتی وضع
شود تا در این عرصه شاهد هم‌افزایی همه نهادها و سازمانهای فرهنگی و هنری باشیم.