به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) حجتالاسلام و المسلمین شفیعی، استاد حوزه و دانشگاه امروز 23 آبان در همایش بررسی سیره سیاسی آیتالله العظمی موسوی اردبیلی در دانشگاه مفید گفت: آیتالله اردبیلی هم به لحاظ علمی و هم اخلاقی شخصیت جامعی بود. وی افزود: ایشان در علم، جامع منقول و معقول و به تمامی دانشهای اسلامی مسلط و در فلسفه و تفسیر قرآن و فقه و اصول نیز سرآمد بود؛ ایشان همچنین در اخلاق به خصوص اخلاق سیاسی فرد بسیار برجسته ای بود که این بعد از شخصیت ایشان باز نشده است.
شفیعی عنوان کرد: ایشان را از منظر یک جریان سیاسی باید مورد تحلیل قرار دهیم و نه به عنوان یک فرد؛ ایشان ادامهدهنده یک جریان روشنفکری دینی بودند که در شرایط تاریخی خاص در پیرامون جنبش مشروطه، تحت عنوان نواندیشی دینی و عقلانیت مذهبی شکل گرفت و کسانی مانند آیت الله نائینی سردمدار این جریان بودند.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: در دوره معاصر نیز آیات مطهری، طالقانی، موسی صدرها و اردبیلیها این جریان را تداوم بخشیدند بنابراین فکر سیاسی این مرجع تقلید صرفا بازتاب دهنده یک فکر شخصی نیست بلکه یک جریان فکری است که تداوم یافته است.
وی افزود: آیتالله اردبیلی یک اخلاق بسیار والا در زندگی شخصی و مهمتر در زندگی سیاسی داشتند و دارای صراحت بیان و صداقت بودند.
این محقق و استاد دانشگاه مفید با طرح این سؤال که منطق حاکم بر فعالیتهای سیاسی آیتالله اردبیلی در طول دوران مبارزات سیاسی قبل و بعد از انقلاب چه بوده است؟ عنوان کرد: ایشان با زیربنا قراردادن فرهنگ و مشخصا به لحاظ مصداقی با اخلاق، ایمان، دانش و ایمان و روبنا قراردادن سیاست و حکومت با رهیافتی فرهنگی وارد عرصه مبارزات سیاسی شد و با همین رهیافت فعالیت سیاسی خود را به پایان رساند.
شفیعی بیان کرد: ایشان تمایل به سالم سازی مناسبات سیاسی از طریق صداقت و حاکم کردن اخلاق و پرهیز از خودمحوری و انحصارطلبی و از طریق دیانت و عدالت با تاسیس نهاد قانون داشتند.
وی افزود: اسلامیسازی قوانین موجود و ایجاد قوانین اسلامی همچنین تفکر و تعقل و برخورد انتقادی از جمهوری اسلامی و نه حمایت تمجیدی از ویژگیهای ایشان بود؛ وی شخصیت انقلابی متدین و اصلاحطلب بود؛ البته نه اصلاح طلب به معنای متعارف کنونی بلکه اصلاح طلب در عمیقترین معنای کلمه آن بود که در ادبیات دینی ما بازتاب دارد.
وی با بیان اینکه وی به دنبال این بود که شعارهای بنیادی انقلاب در عمل پیاده شود به تعریف حکومت پرداخت و تصریح کرد: حکومت پدیدهای است که در تجربه زندگی سیاسی از منطقی برخوردار است که ممکن است چیزی نباشد که اندیشمندان سیاسی برای ما تبیین کرده باشند.
این محقق و استاد دانشگاه ادامه داد: از منظر جامعهشناختی، حکومت پدیده دوچهره یعنی دارای چهره منفی و هم مثبت است؛ حکومت در چهره منفی یعنی انباشت قدرت و ثروت و شوکت و همه مواهب مادی در یکجا و در اختیار قرار گرفتن این مجموعه در زمره افراد و گروههای مشخص که مقتضی انواع مختلفی از مفاسد و اعمال ضداخلاقی است.
وی اظهار کرد: این چهره از حکومت به شکل تجربی در قرآن بازتاب یافته و از این جهات مورد نقد قرار گرفته و انواع مفاسدی که ریشه در حکومت دارد در قرآن مورد توجه است و گزارشات گستردهای در قرآن در مورد این نوع حکومتها بیان شده است.
این محقق تصریح کرد: هم از منظر جامعهشناسان و هم از منظر قرآن، حکومت با وجود تمامی این مفاسد که به شکل اقتضائی در خود دارد امری ضروری است زیرا در سایه حکومت، امنیت، رفاه و ... ایجاد و منازعات حل و فصل میشود.
شفیعی با بیان اینکه حکومت چهره عمومی نیز دارد که مصلحتخیز و فایدهخیز است به مسئله حکومت در ایران اشاره کرد و گفت: سیاست در ایران بسیار قدرتمند بوده و حکومت با چهره خصوصی بر چهره عمومی غلبه داشته و همواره مساوی استبداد بوده است و انواع مفاسد در ذیل حکومت ساری و جاری و بازی سیاسی فرصتطلبانه و اقتدارگرایانه دنبال شده است.
وی با اشاره به مقوله انقلاب بیان کرد: انقلاب هم پدیدهای دو چهره است؛ یعنی هم حامل هزینه و هم دارای دستاورد است؛ انقلاب ایران در پرتو آگاهی مردم و برای غلبه بر تمامی مشکلاتی که حکومت ها و سیاستهای قبل از انقلاب ایجاد کردند رخ داد.
شفیعی با اشاره به رهیافت فرهنگی به سیاست در دیدگاه آیت الله اردبیلی تصریح کرد: فرهنگگرایان تلاش میکنند منطق فرهنگ را بر سیاست اعمال کنند و معتقدند که این منطق تعمیمپذیر است و انسان میتواند با تکیه بر عقل و تمایلات دیگرخواهانه وارد عرصه سیاست شود.
این محقق تاکید کرد: آیت الله اردبیلی با توجه به ویژگیهای شخصی و علمی و اخلاقی با رهیافت فرهنگی و سالم سازی سیاست وارد این عرصه شد؛ ایشان در یک خانواده مذهبی و دارای سابقه مبارزات سیاسی به دنیا آمد و با شخصیتهایی مانند بهشتیها و موسی صدرها و ... رفاقت داشتند.
شفیعی بیان کرد: ورود او به سیاست از سر تصادف و فرصتطلبی نبود و سابقه زیادی در عرصه مبارزات سیاسی داشتند و حمایت انتقادی از جمهوری اسلامی را جزء رفتارهای خود قرار داده بود و بر برخورد صادقانه با مردم تاکید داشت و معتقد به اخلاقیسازی، سیاست بود نه اینکه از سیاست رنگ بگیرد.
وی تاکید کرد: شخصیت بزرگ ایشان در جهات متعدد قابل توجه است و یکی از ابعاد مهم شخصیتی این روحانی بزرگ، ابعاد سیاسی است.
وی با بیان اینکه ایشان در بعد سیاست عملی و نظری نظرات قابل توجهی داشت عنوان کرد: ایشان روحانی بود که نسبت به سرنوشت سیاسی کشور خود دغدغهمند بود و همین سبب شد تا سیاست و سیاستورزی را مورد توجه قرار دهند.