سیدعلی موسویان، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر در گفت‌و‌گو با
خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) گفت: من به اتفاق نیما دهقان جزو نخستین کارگردانانی بودیم که همزمان با افتتاح «تماشاخانه سرو» در مکان قبلی آن نمایش‌هایی را کارگردانی و به روی صحنه بردیم و همان موقع نیز من در مصاحبه‌ای که داشتم نسبت به هزینه‌ای که صرف برپاسازی این سالن نمایشی در مکان غیرمناسب شده بود، واکنش منفی نشان دادم و پیش‌بینی کردم که این سالن ظرف چند سال آینده از این مکان برچیده خواهد شد که اکنون در عمل می‌بینیم که چنین اتفاقی افتاد.
وی ادامه داد: «تماشاخانه سرو» در شکل و مکان قبلی بسیار غیراستاندارد بود، هم از نظر امکانات صحنه و حرفه‌ای تئاتر و هم فضای نامناسبی که برای انتظار و استقرار تماشاچیان داشت و یکی از محرزترین مؤلفه‌های یک سالن استاندارد تئاتر یعنی آکوستیک بودن سالن در آن اعمال نشده بود به شکلی که در حین اجرا صدای تردد ماشین و فضای خیابان و محوطه بیرون به داخل صحنه رخنه می‌کرد؛ هنوز موفق به حضور در مکان جدید این تماشاخانه نشدم که بخواهم در مورد آن قضاوتی داشته باشم.
موسویان تصریح کرد: با این وجود باید نسبت به استقرار این تماشاخانه به عنوان یک فضای فرهنگی در محوطه مکانی که بیشتر وجوه و جنبه‌های سیاسی آن پررنگ است یعنی لانه جاسوسی آمریکا مجدد واکنش منفی نشان دهم چرا که صحبت ما از جریان یافتن رویدادی صرفاً فرهنگی و تولید و اجرای تئاتر است و به شکلی ناخودآگاه آثار نمایشی اجرا شده در این مکان تحت تأثیر فضای سیاسی حاکم بر لانه جاسوسی قرار خواهد گرفت.
این کارگردان و بازیگر تئاتر در ادامه گفت: به نظر من بیشتر از اینکه در مورد مکان این تماشاخانه و یا هر مورد مشابهی که قرار است به عنوان فضای نمایشی مورد استفاده، تولید و اجرای گروه‌های نمایش قرار گیرد صحبت به میان آید، نکته حائز اهمیت خط مشی مدیران و دست‌اندرکاران و متولیان ایجاد چنین فضاهای نمایشی است که اگر بر اصول و برنامه مشخصی مبتنی باشد بهره‌برداری بهینه‌ای از سالن‌های نمایشی به عمل خواهد آمد.
وی تأکید کرد: در مورد عملکرد و فعالیت گروه هنر‌های نمایشی بنیاد فرهنگی روایت فتح شاید تاکنون ضعف عمده این بوده باشد که برنامه مشخصی برای تولیدات و حمایت از اجرای عموم آثار نمایشی با موضوع انقلاب، دفاع مقدس و مقاومت وجود نداشته و تا این برنامه‌ریزی مدون و اصولی وجود نداشته باشد ایجاد و افزایش سرانه فضاهای نمایشی حتی در سطحی مطلوب و استاندارد نیز چندان مفید فایده نخواهد بود.
این بازیگر و کارگردان تئاتر مقاومت در پایان گفت: اینکه آیا باید معیار مشخصی در مورد استاندارد‌های یک سالن نمایشی ویژه آثار دفاع مقدسی وجود داشته باشد شدیداً با آن مخالفم، سالن نمایش یا استاندارد است یا نیست، استاندارد از این نظر که بتواند به هر لحاظی از امکانات فنی تا فضای مناسب اجرا به کارگردان و گروه اجرایی خدمات و سرویس درخوری ارائه نماید، با این فرض این پرسش پیش می‌آید و آن اینکه چه تعداد از سالن‌های نمایشی ما حتی در پایتخت دارای چنین استاندارد‌هایی هستند؟