به گزارش ایکنا؛ وارد مسجد که می‌شوی اولین چیزی که قبل از ورود به حیاط و شبستان مسجد نظرت را جلب می‌کند انبوه کتاب‌هایی است که در چهار طاقچه بخش ورودی مسجد گذاشته‌اند. از کتابدار، مسئول یا مراقبی هم خبری نیست. به طرف کتاب‌ها می‌روی و ورقشان می‌زنی اما طبق عادت این شهر که هر زمان به چیزی دست بزنی سریع صاحب پیدا می‌کند و بالاخره یکی از راه می‌رسد و می‌گوید دست نزن، انتظار داری یکی سربرسد و بگوید دست نزن اما هیچ کس سر نمی‌رسد.
کتاب‌ها زیاد هستند، در بینشان لوح فشرده و دعاهای یک برگی هم هست(همان‌هایی که یک دعا یا زیارت نامه در یک ورق جیبی چاپ شده). بیشتر کتاب‌ها کمک آموزشی، علمی، شعر و داستان مناسب سنین نوجوانی و بعضاً جوانی است. کتاب‌ها به ویژه کتاب‌های کمک آموزشی خیلی به درد بخور هستند. کتاب‌هایی که در یک مقطع آن هم برای یک سال به درد یک دانش‌آموز می‌خورد در حالی که همان کتاب را سال بعد دانش آموز دیگری باید با صرف هزینه زیاد بخرد.
کمی آنطرف‌تر خادم مسجد نشسته و تو بیش از همه از او انتظار داشتی که بیاید و حرفی بزند اما او هم کاری به کارت ندارد تا اینکه خودت به سراغش می‌روی و می‌پرسی داستان این کتاب ها چیست؟ خیلی راحت می‌گوید داستان ندارد اینجا مسجد است دوست داری بردار، دوست داری بزار.
می‌گویم به همین راحتی؟ می‌گوید «بله کتابخانه مسجد هنوز درست نشده، ان شاء الله که درست شد کتابخانه بزرگی برای خانم ها و آقایان خواهیم داشت اما تا وقتی که درست شود از طاقچه ورودی مسجد استفاده کرده‌ایم هر کس دوست دارد می‌آید و کتاب‌هایش را اینجا می‌گذارد تا بقیه هم استفاده کنند، هر کس هم که لازم دارد می‌آید و کتاب‌ها را می‌برد».
احساس می‌کنی چه قدر خوب؛ واقعیت هم همین است و همین باید باشد. کار مسجد راحت‌تر کردن کارها برای مردم است. کارکردی که به نظر می‌رسد فراموش شده است. نظم و برنامه‌ریزی قدر مسلم برای انجام هر کاری لازم است اما اگر قرار باشد مثلاً کتابخانه مساجد هم درست مثل سایر کتابخانه‌ها بروکراسی و سختگیری داشته باشند که نوجوانان و جوانان به سراغ مساجد نمی‌‌آیند. در طراحی هر برنامه‌ای چه برنامه ورزشی باشد، چه آموزشی و چه تفریحی باید آسان‌ترین راه‌ها را جلوی پای مردم به ویژه نوجوان‌ها و جوان‌ها گذاشت. در هر صورت خانه خدا باید با خانه خلق خدا تفاوت داشته باشد.
آبشناسان جنت آباد شمالی؛ مسجد جامع انصار المهدی.
انتهای پیام/