صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۶۹۸۲۴۰
تاریخ انتشار : ۱۸ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۹:۲۱
عبدالمجید فرائی سرود؛

گروه ادب ــ عبدالمجید فرائی، شاعر آئینی سرا، اشعاری را در وصف حضرت زهرا(س) سرود و آن را به پیشگاه حضرت زهرای مرضیه(س) تقدیم کرد.


به گزارش ایکنا؛ عبدالمجید فرائی شاعر آئینی‌سرا به مناسبت میلاد فرخنده حضرت فاطمه زهرا(س) اشعاری را سروده و به بانوی دو عالم، تقدیم کرده است.

بانو، مثال حضرت زهرا(س) نیافتم
گل مثل او، همیشه شکوفا نیافتم
مانند او نزاده کسی، مادر زمان
چون او کسی، ز دخترحوا نیافتم
چون او کجاست، گاه شود، مادر پدر
راز نهفته، در پس معنا نیافتم
از گوهر وجود دلارام فاطمه(س)
پیش از پدر، چو حضرت زهرا نیافتم
از جنس زن، ز اول تاریخ، تاکنون
چون اوعفیفه، صاحب تقوا نیافتم
نور است، در تجسم یک زن مجسم است
پربارتر، ز مصحف حورا نیافتم
نزد خدای خویش، ز قالب شود تهی
در پیشگاه خالق یکتا نیافتم
آن نازدانه، گاه به او، وحی می‌رسید
زن مثل او، گرامی و والا نیافتم
ای اشک یک امان بده، پایان دهم سخن
چون قطره‌ام، که معنی دریا نیافتم
جان سخن شکاف، «فرائی» به صد قلم
من واژه‌ای چو فاطمه، شیوا نیافتم

ودیعه خدا

زن نازترین، ودیعه در باغ خداست
طنازترین جاذبه و دام بلاست
جذاب‌ترین، گل خداوند لطیف
زن مایه آرامش و محبوب خداست
زن قیمت خویش را، نکو می‌داند
زن مظهر آراستگی، کان حیاست
الگوی زن عفیفه، گر زهرا(س) شد
در پاکی دامان زنان، راهگشاست
زن خود نکند عرضه، به بازار هوس
زن حافظ و پاسدار خون شهداست
امروز زنان، دریغ، خود باخته‌اند
آن عفت صالحانه، امروز کجاست؟
بعضی ز زنان، گوی ز شیطان بردند
امروز، زن جامعه، آزاد و رهاست
خود ساخته پرداخته، بهر دگران
او غافل از اعمال خود و روز جزاست
برگرد، به اصل خویشتن، ای «بانو»
بنگر، که خدا ز کارکرد تو، رضاست؟
بر دامن کبریای حق، چنگ بزن
بخشنده و مهربان، خداوند سخاست
خود را مفریب، لحظه‌ها می‌گذرد
برخیز ز خواب ناز، این عمر فناست


انتهای پیام