به گزارش
ایکنا از زنجان، با تدبر در آیات نورانی وحی می‌توانیم به مسیر صحیح سعادت دست پیدا کنیم و راه را از بیراهه تشخیص دهیم
در ادامه داستان زندگی حضرت یوسف، در آیه ۷۵ از این سوره مبارکه می‌خوانیم: «قالُوا جَزٰاؤُهُ مَنْ وُجِدَ فِی رَحْلِهِ فَهُوَ جَزٰاؤُهُ کَذٰلِکَ نَجْزِی الظّٰالِمِینَ»؛ «گفتند: کیفرش چنین است که هر کس پیمانه در بارش پیدا شود، خود او جزای سرقت است (که به عنوان گروگان یا برده در اختیار صاحب پیمانه قرار گیرد) ما (در منطقه کنعان) ظالم (سارق) را اینگونه کیفر می‌دهیم».
در تفسیر کوتاهی از این آیه شریفه که به مجازات سرقت اشاره کرده است می‌توان به این موارد اشاره کرد: مجازات سرقت در میان بعضی اقوام گذشته، بردگی سارق بوده است. «فَهُوَ جَزٰاؤُهُ» به گفته تفسیر مجمع‌البیان، مجازات سرقت، بردگی به مدّت یک سال بوده است.
در قانون استثنا و تبعیض وجود ندارد، هرکس سارق بود برده خواهد شد.
«مَنْ وُجِدَ فِی رَحْلِهِ».
با تفهیم جرم و بیان قانون و عقوبت آن، اعتراض متّهم را به حداقل کاهش دهید. «جَزٰاؤُهُ مَنْ وُجِدَ».
دلایل باید به گونه‌ای باشد که متهم نیز خود به راحتی اتهام را بپذیرد. «مَنْ وُجِدَ».
وجود یک خلافکار در جمعی، دلیل بر خلافکار بودن همه نیست. «مَنْ وُجِدَ فِی رَحْلِهِ».